استفاده از مدلهای اقتصادسنجی فضایی در پیشبینی نرخ تصادفات راه

پیش ً بینی تصادفات در قطعات راه عمدتا به کمک مدلهای آماری انجام میگیرد.مدلهای معمول آماری مانند مدل دوجملهای منفی دارایمحدودیتهایی هستند، برای مثال در این مدلها اثر متقابل نزدیک بودن دو تقاطع خاص به یکدیگر درنظر گرفته نمیشود. به این اثررابطه فضایی بین دادههای قطعات متوالی گفته میشود.در اکثر مطالعات انجام شده وابستگی فضایی بین قطعات راه در نظر گرفته نشدهاست. در مواجهه با دادههای مکانی، مدلهای اتورگرسیو فضایی که توانایی محاسبه وابستگی فضایی بین قطعات راه را دارند، میتوانندجایگزین مدلها و روشهای مرسوم آماری گردند .در واقع زمانی که دادهها دارای مشخصه مکانی هستند، ممکن است وابستگی فضاییبین مشاهدات وجود داشته باشد و بکارگیری شیوههای مرسوم که این وابستگی را درنظر نمیگیرند، نتایج تحلیل را دچار خطا میکند. اینمدلها توانایی محاسبه وابستگی فضایی و ناهمسانی فضایی را دارند. در این تحقیق پس از قطعهبندی راه و تخصیص تصادفات به هر قطعه، باتشکیل ماتریس وزن جهت محاسبه وابستگی فضایی قطعات به یکدیگر به بررسی عملکرد مدلهای اتورگرسیو فضایی معمولی، تاخیر فضاییو خطای فضایی پرداخته و پس از برآورد پارامترها با روش بیزی در نهایت با مقایسه این مدلها از طریق دو معیار ارزیابی مدل با نام ملاکارزیابی آکاییک و ملاک ارزیابی بیزی، بهترین مدل اتخاب شده است. در برآورد به روش بیزی مدل خطای فضایی با مقدار aicو bicبه ترتیب برابر 274/0256و 279/9365به عنوان بهترین مدل در بین مدلهای برآورد شده انتخاب گردید و در هر دو مدلهای خطایفضایی و تاخیر فضایی برازش بهتری نسبت به مدل رگرسیون خطی ساده به دست آمد. سپس به پیشبینی نرخ تصادفات در قطعات راهپرداخته و با مقایسه نرخ تصادفات واقعی و پیشبینی شده و استفاده از ملاک rmseبهترین پیشبینی کننده انتخاب شده است که با بررسی rmseمدلهای پیشبینی شده و مقادیر واقعی در روش بیزی، مدل خطای فضایی با مقدار rmseبه میزان 7/0697به عنوان بهترین مدلپیشبینی کننده نرخ تصادفات در این تحقیق شناخته شد. نتایج این تحقیق در رتبه بندی راه و اولویت بندی تخصیص بودجه و ایمن سازیقطعات تصادفخیز و تهیه نقشه پراکندگی احتمال تصادفات در قطعات راه، کاربرد خواهد داشت