بهینه سازی طرح اختلاط دوغاب سیمانی بر پایه مطالعات آزمایشگاهی )مطالعه موردی تزریق آب بند تونل کرج-تهران(

هر چند امروزه به منظور بهبود ویژگی های دوغاب، تنوع گسترده ای از مصالح مختلف بکارمی رود، اما ارایه طرح اختلاط مناسب دوغاب به علت نبود پای ههای نظری، معمولاً براساس تجربهصورت م یگیرد. هدف از این تحقیق انجام مطالعات آزمایشگاهی و انتخاب دوغاب )با نگاهی ویژهبه تزریق آ ببند( در آزمایشگاه است. ابتدا دستورالعملی برای دستیابی به طرح اختلاط دوغاب درآزمایشگاه ارایه شده است. با استفاده از دوغاب تزریق، آ ببند تونل انتقال آب کرج تهران طراحیشده و نتایج به دست آمده مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایجی که با استفاده از دوغا بهایساخته شده با سیمان پرتلند تیپ 2 به دست آمده نشان م یدهند که برای کسب قابلیت نفوذدوغاب به میزان رضایت بخش، نسب ت آب به سیمان باید بیشتر از 1 باشد. نسبت آب به سیمان 2را می توان مرز بین دوغاب غلیظ و رقیق دانست. از دیدگاه جریان و پایداری، بهترین دوغابها درمحدوده 1 تا 5/ 1 به دست آمده اند. استفاده از بنتونیت در نسب تهای زیاد مضر است و فوقروان کنند هها در سیمآنهای ریزدانه مفیدترند. همچنین با سیلیکات سدیم م یتوان زمان گیرشدوغابها را کنترل و حتی در حد گیرش آنی کاهش داد.