تعیین عوارض بهینه مالکیت و عوارض استفاده از خودرو با رویکرد کمینه کردن هزینه های بیرونی: مطالعه موردی شهر تهران

رشد بی رویه وسایل نقلیه در چند سال اخیر باعث افزایش هزینه های بیرونی حمل و نقل درمعابر شهری شده است. تعیین ساختار بهینه عوارض خودرو یکی از راه های افزایش رفاه اجتماعی وکنترل هزینه های بیرونی حمل و نقل است. هدف این تحقیق، تعیین بهینه عوارض مالکیت و عوارضاستفاده از خودرو به نحوی است که هزینه های بیرونی خودروها در معابر شهری کمینه شود.هزینه بیرونی درنظر گرفته شده در این تحقیق، آلودگی هوا شامل آلاینده های مختلف بوده وتوابع مورد استفاده در مدل بهینه سازی تابع انتخاب گسسته لوجیت و تابع برآورد مسافت طیشده خودرو است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز از طریق مراجعه به منابع کتابخانه ای و سازمانهایمختلف حاصل شده است. براساس نتایج به دست آمده، عوارض مالکیت و استفاده از خودروگروه های مختلف خودرو براساس حجم موتور، سن خودرو و توع سوخت تعیین شده است. بهعنوان مثال، متوسط عوارض مالکیت خودرو خودروهای با حجم کمتر از 1400 سی سی با سوختبنزینی و سن کمتر از پنج سال 66000 تومان است، در حالی که متوسط عوارض اخذ شده برایاین گروه از خودروها در حال حاضر 200000 هزار ریال است که نشان می دهد اولا خودروهایبنزینی نسبت به خودروهای دوگانه سوز با سن مشابه ملزم به پرداخت عوارض مالکیت و هزینهمتغیر بیشتری بوده، ثانیاً خودروهای با سن بیشتر نسبت به خودروهای با سن کمتر با سوختمشابه عوارض بیشتری پرداخت می نمایند. همچنین مشخص شد تغییر عوارض مالکیت خودروبر روی میزان آلایندگی چندان اثرگذار نیست، در حالی که تغییر هزینه متغیر خودرو، میزانآلایندگی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.