مسیریابی هوشمند اکیپ های امدادی با استفاده از الگوریتم تیوری بازیها نمونه موردی: شهر سمنان

کاهش زمان نقل و انتقال، منجر به افزایش سطح خدمات دهی به شهروندان و جلب رضایت آنان می شود. این امر در بخش امدادرسانیو در مواقع بحرانی به شکل پررنگ تری نمود می یابد. به این منظور، استفاده از هوش مصنوعی و اصلاح الگوریتم های مسیریابی نوین، وبومی سازی آن در بخش شهری با توجه به وسعت و گستردگی شهرها، می تواند در ساماندهی مدیریت شهری و امدادرسانی، کارآمدباشد. در این تحقیق هدف بر آنست تا ضمن نگاهی به الگوریتم های مورد بهره برداری در مسیریابی، از جمله ژنتیک و کلونی مورچه وتوجه به وسعت شهر، مطالعه ای به منظور بهینه سازی مسیریابی با استفاده از الگوریتم تیوری بازیها در نرم افزار arcgis ، صورت گیرد.برنامه های مسیریابی با الگوریتم های ژنتیک، کلونی مورچه و تیوری بازیها، در نرم افزار arcgis فراخوانی و سپس برای مسیریابی، استفادهشدند. نتایج نشان داند که در وهله اول، نبود پایگاه اطلاعات مکانی مشترک بین سازمانهای امدادی، باعث می شود خدمات رسانی آنها درکمترین زمان، امکان پذیر نباشد و در صورت ایجاد پایگاه اطلاعات مکانی و استفاده از آن، با توجه به وسعت کم شهر مورد مطالعه یعنیسمنان، زمان دستیابی به مسیر بهینه توسط arcgis با استفاده از الگوریتم تیوری بازیها، در مقایسه با استفاده از سایر الگوریتم ها، کوتاه ترباشد، به نحوی که این زمان برای تیوری ژنتیک، کلونی مورچه و تیوری بازیها به ترتیب 27 / 0، 23 / 0 و 19 / 0 میلی ثانیه محاسبه شد. زمانرسیدن به محل حادثه توسط گروه های امدادی با استفاده از مسیریابی انجام شده توسط برنامه arcgis نیز با الگوریتم ژنتیک، کلونیمورچه و تیوری بازیها به ترتیب 3 دقیقه و 5 ثانیه، 3 دقیقه و 15 ثانیه و 2 دقیقه و 42 ثانیه به دست آمد.