تعیین ارزش زمانی کاربران شبکه راه در معابر قیمت گذاری شده شهری

در اقتصاد حمل و نقل برای محاسبه فواید ناشی از کاهش زمان سفر استفادهک‏نندگان ، نیاز به تعیین ارزش زمانیآنهاست که این مقدار به صورت نرخ حاشیه ای جایگزینی زمان سفر به ازای پول در تابع عملکرد یک راننده تعریفمی شود. در مدل های سنتی ارزش زمانی، به نرخ دستمزد افراد توجه شده و به سایر پارامترهای مرتبط با زمان،شخص و سفر کمتر توجه گردیده است. بنابراین در مدل پیشنهادی برای محاسبه ارزش زمانی از یک رویکردتحلیلی استفاده شد که برخلاف مدل های سنتی ، فرض ثابت بودن مطلوبیت حاشیه ای پارامترها در آن درنظرگرفته نمی شود. در این مدل با رویکرد بیشینه سازی تابع مطلوبیت کاربران و با درنظر گرفتن قیود زمانی و مالینسبت به حل یک مدل برنامه ریزی اقدام و سپس با استفاده از ضرایب لاگرانژ محدودی تهای تعریف شده برایتابع هدف، شرایط مرتبه اول تعیین شد. در ادامه از نظریه سیمون و بلوم جهت بسط تیلور پارامترها حول نقطهمیانگین شان استفاده و در نهایت با مشت قگیری نسبت به زمان سفر و هزینه برنامه سفر، مقدار ارزش زمانی براساسپارامترهای تعریف شده محاسبه گردید. برای جمع آوری اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان شدهدر محدوده زوج و فرد شهر تهران استفاده شد. در حدود 650 پرسشنامه شامل سناریوهای قیمت گذاری و سایرمشخصات موردنظر کاربران جم عآوری و از اطلاعات آنها برای پرداخت مدل محاسبه ارزش زمانی با استفاده ازیک مدل لوجیت دوتایی اقدام شد که نشان می داد استفادهک‏نندگان در تقابل با شرایط مالی و زمانی هر گزینه، باچه احتمالی نسبت به انتخاب خودروی شخصی اقدام م یکنند. در نهایت، مقدار ارزش زمانی افراد برابر با 43760ریال برآورد و همچنین مشخص شد که در صورت وضع مقدار ارزش زمانی به عنوان عوارض ورود به محدودهدر شرایط کنونی، حدود 40 درصد از استفادهک‏نندگان وسیله شخصی را برای رفت و آمد انتخاب می کنند.