شناسایی نقش اجزای مختلف راههای دو خطه دو طرفه بین شهری در ایمنی با استفاده از یک رویکرد ناهمفزون

یکی از مشکلات دست اندرکاران و متولیان ایمنی راههای برون شهری، ارتقای سطح ایمنی جاده ها در شرایطفقدان اطلاعات و یا دقیق نبودن آمار تصادفات جاده ای است. این مساله بویژه در تع یین اولویت تخصیصبودجه ارتقای سطح ایمنی به نقاط مختلف یک جاده یا شبکه جاده ای به چشم می خورد. هر چند در برخیمطالعات، میزان خطرآفرینی نسبی برخی معیارهای ایمنی از دیدگاه کلان مورد بررسی قرار گرفته است،لزوم یک نگرش ناهمفزون برای شناسایی نقش تمامی اجزای راه به چشم می خورد تا بتوان میزان خطرآفرینینقاط مختلف جاده را در شرایط فقدان آمار تصادفات نیز محاسبه کرد. در این مقاله با استفاده از یک رویکردناهمفزون نقش 47 عامل از اجزای راه دو خطه دو طرفه بین شهری در میزان خطرآفرینی آن به دستآمده است. به این منظور با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در تحلیل میزان خطرآفرینی هر یکاز محدوده های جاده، نقش هر یک از این اجزا و عوامل تشکیل دهنده آنها در احتمال بروز حادثه برایوسایل نقلیه محاسبه شده است. تحلیل پرسشنامه هایی که توسط متخصصین ایمنی جاده ای تکمیل شده، نشانمی دهد که محدود ههای شامل کاربریهای حاشیه راه و پارکینگهای بین راهی، پلها، دسترسیها و تقاطعات، تونلها،قوسها و محدوده مسیر مستقیم، به ترتیب بیشترین نقش در بروز تصادفات جاده ای را برعهده دارند. اینمطالعه نشان می دهد که از بین عوامل مورد بررسی، 12 عامل مهم تر، در بروز حوادث جاده ای در مجموع50 درصد از احتمال بروز حادثه را تشکیل م یدهند.