بررسی میزان رضایتمندی ساکنین شهر تهران از اتوبوسرانی در زمان همه‌ گیری کووید-19

حمل ‌و‌ نقل عمومی و پیرو آن اتوبوسرانی یکی از مهم‌ترین اجزای کلانشهر‌های امروزی هستند که باتوجه به ازدحام و آلودگی هوا در بسیاری از شهر‌ها بعنوان راهکاری جهت کاهش آلودگی و حرکت به‌ سوی پایداری نام برده می‌شود. از سوی وقوع کووید-19 در شهر‌ها و همه‌گیری آن موجب بروز چالش‌ها و معضلات بسیاری در اجزای شهری شده است که یکی از مهم‌ترین اجزا حمل‌ و‌ نقل همگانی علی‌ الخصوص اتوبوسرانی می‌باشد. پیرو همین امر هدف این پژوهش بررسی میزان رضایتمندی شهروندان شهر تهران از وضعیت حمل‌و‌نقل عمومی با تاکید بر اتوبوسرانی در زمان همه‌گیری کووید-19 می‌باشد. روش پژوهش جهت جمع آوری مبانی و شاخص‌های مناسب توصیفی-تحلیلی و جهت تحلیل داده‌ها، آزمون t ، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام می‌باشد. بطور کلی نتایج حاکی از رضایتمندی مطلوب شهروندان از وضعیت وسائل نقلیه عمومی[اتوبوس‌ها] و برخورد، مهارت و اگاهی پرسنل و نارضایتی مطلق از وضعیت کلی ایستگاه حمل‌ونقل و وضعیت حمل‌ونقل عمومی [اتوبوسرانی] در دوره وقوع همه‌گیری کووید-19 می‌باشد. از منظر همبستگی در مجموع شاخص‌ها با یکدیگر دارای سطح همبستگی مناسبی می‌باشند. در نهایت بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون شاخص‌های امکانات رفاهی در ایستگاه، کیفیت وسائل نقلیه، تنوع کاربری‌ها، اطلاعات در ایستگاه‌ها، جمعیت شهری دارای بیشترین تاثیرگذاری بر میزان رضایتمندی شهروندان از حمل ‌و نقل عمومی[ اتوبوسرانی] هستند.