بررسی اثر روش ‌های مختلف پیرشدگی بلند مدت بر عملکرد خستگی مخلوط آسفالتی

پیرشدگی قیر یکی از عوامل ایجاد و گسترش ترک و خرابی رطوبتی در روسازی‏ های آسفالتی است. پیرشدگی می‏تواند در طی مراحل تولید، حمل و اجرا (پیرشدگی کوتاه مدت) و یا دوره بهره برداری (پیرشدگی بلند مدت) رخ داده و باعث سختی قیر شود. امروزه روش‏های مختلفی برای شبیه سازی پیرشدگی کوتاه مدت و بلند مدت تعریف شده است. در این تحقیق اثر پیرشدگی بلند مدت آشتوr30  (به عنوان متداول‏ترین روش استاندارد) و nchrp 9-54 (به عنوان جدیدترین روش پیشنهادی) بر عملکرد خستگی مخلوط‌های آسفالتی با استفاده از تیر خمشی 4 نقطه‌ای به روش کرنش ثابت درسطح کرنش های 500 و 1000 و فرکانس‏های 5، 10 ، 15 و 25 هرتز و در دمای 20 درجه سانتیگراد بررسی شد. نتایج نشان داد که هر دو روش پیرشدگی در سطوح کرنش و فرکانس‏های بارگذاری آزمایش شده، سختی اولیه نمونه را افزایش و عمر خستگی را کاهش دادند. همچنین با مقایسه عمر خستگی نمونه های آزمایش شده مشخص شد که بیشترین کاهش عمر خستگی مربوط به نمونه های پیر شده با روش پیرشدگی آشتو r30 بود. در نتیجه بر اساس این نتایج و قابلیت روش nchrp 9-54 در لحاظ شرایط واقعی، روش آشتو r30 را می توان روش محافظه کارانه ای محسوب کرد.