تحلیل و ارزیابی اثرات کاربری زمین بر تغییرات ترافیک و سفرهای درون ‌شهری (مطالعه موردی: شهر تهران)

در بوجود آمدن سفرهای شهری عواملی همچون عوامل اقتصادی - اجتماعی، تراکم جمعیت، کاربری زمین، فراهم بودن وسایل‌نقلیه تاثیر گذارند. در ‌این مقاله سعی گردید با استفاده از پایگاه داده حمل‌و‌نقلی به برنامه‌ریزی در شبکۀ حمل‌و‌نقلی مناطق 22 گانه کلان‌شهر تهران پرداخته شود. بدین منظور با استفاده از داده‌های واقعی و مدل luti به بررسی ارتباط میان عوامل موثر در مدل نامبرده با استفاده از نرم‌افزار spss و بدست آوردن ضرایب همبستگی در آزمون‌های آماری صورت گرفته پرداخته و میزان همبستگی متغیرهای خانوار، دسترسی و حمل‌و‌نقل نیز محاسبه شد. سپس با تحلیل عاملی متغیرها به بررسی ارتباط آنها پرداخته شد. بر اساس آنالیز داده‌های واقعی سال‌های 1383 و 1395 جمع‌آوری شده با استفاده از آمار توصیفی متغیرها شامل میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی، نرمال بودن متغیرها حاصل شد که توزیع آن متقارن است از نتایج حاصله بین کاربری اداری، مسکونی و آموزشی بیشترین سهم سفر برای این کاربری ها است در واقع وابستگی زیادی نسبت به یکدیگر برای ایجاد سفر دارند. با توجه به شاخص تراکم حمل‌ونقلی و براساس مسافت سفر که از پارامتر مهم هستند برای کاربری اراضی مختلف بررسی شده است و نتایج برای مناطق بدست آمده است. در قسمت تولید سفر، همبستگی نسبتاً قوی کاربری‌های اداری، مسکونی و آموزشی در مقایسه با سایر کاربری‌ها وجود دارد که مقدار ضریب تعیین را  برابر 0.447 نشان می‌دهد که 44 درصد از کل تغییرات ترافیک وابسته به 5 عامل مربوطه است. همچنین در جذب سفر 49 درصد از کل تغییرات ترافیک وابسته به کاربری اداری، مسکونی و آموزشی است و در حمل‌و‌نقل و با کاربری‌های اداری، مسکونی و آموزشی 53 درصد از کل تغییرات ترافیک وابسته به کاربری اداری، مسکونی و آموزشی است. به عبارتی دیگر با حمل‌و‌نقل و کارکنان بخش اداری و قسمت آموزش شهر تهران می‌توان 53 درصد از سفرها و در نتیجه ترافیک مناطق 22 گانه شهر تهران را کاهش داد.