توسعه روش بازیابی محلی جهت مدیریت اختلال برنامه پهلوگاه

مسائل برنامه ریزی پهلوگاه از جمله مسائل مرتبط با مدیریت بندر هستند که پاسخ این مسائل می‌تواند بر روی هزینه های بندر تاثیرگذار باشد و به همین دلیل در مقالات و مطالعات بسیار زیادی مورد بررسی قرار گرفتند. برنامه‌ریزی پهلوگاه شامل دو زیر مسئله تخصیص پهلوگاه و تخصیص جرثقیل اسکله می‌شود. این مقاله قصد دارد این دو زیر مسئله را ادغام کرده و آن‌ها را در قالب یک مدل ریاضی مدل سازی کند. حل این مدل ادغامی با استفاده از الگوریتم بهینه سازی کلونی مورچگان انجام می شود که منجر به یک برنامه بهینه پهلوگاه می گردد که هزینه های بندر را کاهش می دهد. برنامه اولیه پهلوگاه با این فرض برنامه ریزی می شود که تمام داده های ورودی مسئله دارای قطعیت هستند؛ اما در واقعیت این گونه نیست. در حین اجرای برنامه اولیه ممکن است اتفاقات پیش بینی نشده ای رخ دهند که اجرای برنامه اولیه را با چالش مواجه کند. این دسته از اتفاقات که عموماً غیرقابل پیش بینی هستند را اختلال می گویند. به فرایند بازیابی برنامه اولیه پهلوگاه به گونه ای که کم ترین هزینه و جریمه را برای بندر پی داشته باشد، مدیریت اختلال می گویند. تاکنون دو روش کلی برای بازیابی و مدیریت اختلال برنامه پهلوگاه معرفی شدند؛ روش بازیابی سراسری و روش بازیابی محلی. این مقاله با اصلاح ضعف های روش بازیابی محلی و توسعه آن، یک روش بازیابی محلی معرفی می کند. جهت اعتبارسنجی روش‌های حل مدل های ریاضی از داده های ورود و خروج کشتی ها در هر دو پایانه کانتینری بندر شهید رجایی استفاده می شود. نتایج عددی این مقاله نشان می دهد روش‌های بازیابی محلی، عملکرد به‌مراتب بهتری نسبت به روش بازیابی سراسری دارند (پاسخ بهینه در روش‌های محلی در پایانه اول حدود 120 درصد و در پایانه دوم حدود 300 درصد بهتر از پاسخ نهایی روش بازیابی سراسری است). دو روش بازیابی محلی و روش بازیابی محلی توسعه یافته پاسخ های تقریباً مشابهی دارند اما سرعت رسیدن به پاسخ نهایی در روش بازیابی محلی توسعه‌ یافته تقریباً 2 الی 3 برابر بیشتر می باشد.