تحلیل قابلیت اطمینان سیستم حمل ‌و نقل معدن: مطالعه مقایسه‌ای روش‌های نیمه‌پارامتری و پارامتری مخاطرات متناسب

همزمان با گسترش تکنولوژی و تجهیزات از سوی صنایع معدنی به‌منظور تامین اهداف تولید و افزایش رقابت‌پذیری در بازار، موضوع مدیریت دارایی‌های فیزیکی ازجمله ناوگان ماشین‌آلات حمل‌ونقل از اهمیت به خصوصی برخوردار گردیده است. قابلیت اطمینان یکی از شاخص‌های اصلی درزمینهٔ مدیریت دارایی‌های فیزیکی محسوب می‌شود و عمدتاً تابعی از زمان خرابی و عوامل ریسک متعددی مانند شرایط محیطی و عملیاتی نیز است. یکی از روش‌های پرکاربرد برای بررسی رابطه میان این عوامل و متغیر زمان، مدل رگرسیونی نرخ مخاطرات متناسب است که با توجه به چگونگی فرم تابع خطر پایه در آن، ضرایب رگرسیونی به دو روش پارامتری و نیمه پارامتری قابل برآورد خواهد بود. در این مقاله، داده‌های خرابی یک دستگاه دامپتراک در معدن مس سونگون با استفاده از مدل‌های نیمه پارامتری و پارامتری با تابع خطر پایه وایبل تحلیل و نتایج به‌دست‌آمده مقایسه شده‌اند. اگرچه که نتایج حاصل از دو روش تقریباً مشابه بود اما بر اساس معیار سنجش آکاییک، مدل پارامتری وایبل، از کارایی بیشتری برای توصیف قابلیت اطمینان و مخاطره ماشین موردمطالعه برخوردار است. بر اساس نتایج به‎دست‌آمده ، فاکتورهای ریسکی همچون شرایط جاده (p-value=0.08 , hr= 0.78)، مهارت اپراتور (p-value<0.001 , hr= 0.92)، فاصله حمل (p-value=0.02 , hr= 1.17) و دمای محیط (p-value=0.05 , hr= 1.02) به‌عنوان عوامل اثرگذار بر میزان مخاطره دامپتراک شناسایی شدند. این مدل در تعیین بازه‌های بازرسی تعمیرات پیشگیرانه به کار گرفته شد.