تاثیر عوامل فردی و خانوادگی بر پیاده‌روی دانش‌آموزان دبستان (نمونه موردی: 18 مدرسه دبستانی شهر شیراز)

پیادهروی بین مدرسه و خانه فرصت مناسبی است تا دانشآموزان به سطح توصیه شده از فعالیت فیزیکی در طول روز دستیابند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر عوامل فردی و خانوادگی بر پیادهروی دانشآموزان دبستانی به مدرسه است. دانش آموزان مورد مطالعه (1503 نفر) به صورت تصادفی از 18 مدرسه دبستانی شهر شیراز انتخاب شدهاند. پرسشنامهای شامل شیوه سفر دانشآموز، خصوصیتهای فردی آنها (سن وجنسیت)، خصوصیات خانوادگی (شغل و تحصیلات والدین، درآمد خانوار و...) و همچنین فاصله زمانی درک شده توسط والدین آنها تکمیل گردیده و با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک باینری مورد بررسی قرار گرفتهاست. یافتهها نشانداد دختران نسبت به پسران تمایل کمتری به پیادهروی دارند. علاوه براین افزایش سطح تحصیلات پدر موجب کاهش پیادهروی در بین دانشآموزان میشود. همچنین، افزایش تعداد فرزندان در خانه، داشتن سفرهای روزانه فعال توسط مادران، بهبود درک والدین از کیفیت معابر موجب افزایش پیادهروی دانشآموزان به مدرسه میشود. در این بین مالکیت خودرو، تعداد افراد دارای گواهینامه رانندگی، درآمد خانوار، درک والدین از احتمال وقوع حوادث ترافیکی و فاصله زمانی درک شده بین مدرسه و خانه رابطه غیر مستقیمی با پیادهروی دانشآموزان داشتند. مطالعه حاضر شواهد مهمی در خصوص اهمیت عوامل فردی و خانوادگی دانشآموز بر پیادهروی آنها برای برنامهریزان و سیاستگذاران شهری فراهم میکند. یک نتیجه مهم این است که میتوان با تغییر در الگوی سفرهای روزانه مادر از وسایل نقلیه به سمت سفرهای فعال، احتمال پیادهروی دانشآموزان را افزایش داد.

The Effect of Individual and Family Factors on Primary School Walking (Case Study: 18 primary schools in Shiraz)

Walking between school and home is a good opportunity for students to reach the recommended level of physical activity during the day. The paper aims to investigate the effect of individual and family factors on the walking of primary school students to school. The study students (n: 1503) were randomly selected from 18 primary schools in Shiraz. The questionnaire included the student’s travel type, their individual characteristics (age and gender), family characteristics (parental occupation and education, average income and so on) were completed and analyzed using the binary logistic regression model. Findings showed girls have less tendency to walk. In addition, increasing the father’s level of education reduces walking among students. Moreover, an increase in the number of children in the family, having active daily trips by mothers and Improving parents’ attitudes toward the quality of passages will increase students walking to school. Meanwhile, car ownership, the number of family members with driving licenses, average income, and parental attitudes toward traffic accidents and parental perception toward the walking time to school were indirectly related to a student walking. The present study highlights the importance of individual and family factors on students’ walking rates for urban planners and policymakers. One of the important results of this study is that by changing the pattern of mother daily trips from personal vehicles to active trips, students will be more likely to walk to school.