تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر خطوط اتوبوس با استفاده از داده‌های سیستم موقعیت‌یاب جهانی

قابلیت اطمینان زمان سفر بر عملکرد و کیفیت خدمات شبکه اتوبوس رانی تاثیر بسزایی دارد. در این مقاله تلاش می شود تا با استفاده از داده های زمان سفر ثبت‌شده توسط سامانه موقعیت یاب شرکت اتوبوس‌رانی تهران، به تحلیل قابلیت اطمینان زمان سفر بخشی از دو خط اتوبوس در شهر تهران پرداخته شود. در این راستا، ابتدا، انواع شاخص های قابلیت اطمینان زمان سفر به‌کاررفته در پژوهش های پیشین تبیین و تشریح می شوند. در ادامه، با استفاده از داده های زمان سفر برداشت‌شده از شبکه اتوبوس رانی شهر تهران، تغییرات این شاخص ها در بازه های مختلف زمانی روز بررسی می شوند. علاوه بر این، میزان هم‌قوارگی چندین توزیع آماری با توزیع احتمال تجربی داده های زمان سفر بررسی می شود. نتایج حاصل از تحلیل داده های زمان سفر نشان می دهد که به‌طورکلی، تغییرپذیری زمان سفر اتوبوس در دوره اوج عصر بیشتر از دوره اوج صبح در خطوط مورد مطالعه است. همچنین، توابع توزیع احتمال بور، لُگلوجستیک و لُگنرمال با دقت بیشتری می توانند تابع توزیع احتمال زمان سفر یک مسیر اتوبوس‌رانی را تقریب بزنند. علاوه بر این، نتایج این پژوهش نشان می دهد که بکارگیری توزیع های ترکیبی می تواند میزان نیکویی برازش در تخمین توزیع داده های زمان سفر را افزایش دهد.