بررسی تاثیر هزینه پارکینگ حاشیه‌ای بر انتخاب یا عدم انتخاب شیوه سواری شخصی (مطالعه موردی: شهر قزوین)

یکی از رایج ترین روش های مدیریت تقاضا در مهندسی حمل‌و‌نقل قیمت گذاری است که این روش برای پارکینگ های نواحی مرکزی شهر با توجه به مشکلات فراوانی که ایجاد می کنند بسیار کارآمد است. پژوهش پیش رو با هدف ارزیابی و پیش بینی اثرات افزایش یا کاهش هزینه ساعتی پارک حاشیه ای بر رفتار کاربران در انتخاب شیوه حمل‌و‌نقلی صورت گرفته است. به این منظور برای به دست آوردن اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان شده در محدوده مرکزی شهر قزوین استفاده و رفتار ترجیحی کاربران در قبال سناریوهای قیمت گذاری گوناگون بررسی شد. برای بررسی این داده ها با توجه به شکل مطالعه، مدل لوجیت دوتایی بکار گرفته شد. متغیرهایی از جمله ارزش مالی خودروی کاربران، تعداد خودروی تحت مالکیت آن ها، هزینه ساعتی پارک در مرکز شهر در ساعات اوج، بیشینه مبلغی که کاربران حاضرند برای پارک بپردازند، هدف سفر آن ها و بعد خانوار تاثیر زیادی بر رفتار کاربران داشتند. نتایج نشان می دهند که با افزایش 1 درصدی قیمت استفاده از پارکینگ حدود 0/004 درصد از احتمال انتخاب سواری شخصی کاسته شده و همچنین هر 1 درصد افزایش بیشینه پرداخت کاربر منجر به افزایش 0/016 درصدی استفاده از سواری شخصی و پرداخت هزینه پارکینگ می شود.