بررسی و مقایسه اثر آمیخته sbrps و sbs بر خستگی مخلوط های آسفالتی

افزایش کیفیت روسازی جاده‌ها و ارتقاء ایمنی و راحتی رانندگان، ارزیابی عملکرد آسفالت برای کنترل خرابی‌ها را امری اجتناب‌ناپذیر ساخته است. امروزه افزایش تردد مکرر بارهای سنگین منجر به خستگی زودرس روسازی‌های آسفالتی شده و در پی آن هزینه تعمیر و نگهداری جاده‌ها را افزایش می‌دهد. یکی از راهکارهای افزایش کیفیت و کاهش خرابی روسازی‌های آسفالتی، ارتقاء کیفی اجزاء تشکیل‌دهنده آن ازجمله قیر و مصالح سنگی است. اگرچه قیر درصد کمی از مخلوط‌های آسفالتی را تشکیل می‌دهد، اما با اصلاح خواص همین ماده اندک می‌توان عملکرد مخلوط‌های آسفالتی را بهبود بخشید. استایرن بوتادین استایرن یکی از پرکاربردترین پلیمرهای بهبوددهنده خواص قیر است که به دلایلی همچون عدم پایداری مناسب در قیر و قیمت بالای آن، توجه محققین را به سمت استفاده از مواد جایگزین با همان خواص عملکردی سوق داده است. در این پژوهش به‌منظور یافتن جایگزین مناسب برای این پلیمر، آمیخته‌ای از ترکیب دو پلیمر ارزان‌قیمت استایرن بوتادین رابر و پلی استایرن به میزان 35 تا 65 درصد از هرکدام مورداستفاده قرار می‌گیرد. در این راستا آمیخته و استایرن بوتادین استایرن در درصدهای 3 تا 5 درصد به همراه 2 درصد نانو رس جهت افزایش پایداری پلیمرها در قیر به نمونه‌های آسفالتی افزوده‌شده و عملکرد خستگی آن‌ها با آزمایش‌های  تیر خمشی چهار نقطه و کشش غیرمستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آمیخته‌ها علاوه بر ایجاد پایداری بهتر در قیر، موجب بهبود عملکرد خستگی آسفالت می شوند و این ترکیب‌ها می‌توانند جایگزین مناسبی برای پلیمر گران‌قیمت و ناپایدار sbs باشند، به‌طوری‌که حتی در برخی از نمونه‌های حاوی بیش از 50 درصد sbr، عملکرد بهتری نسبت به مخلوط‌های حاوی sbs مشاهده شد.