بررسی عوامل موثر بر چسبندگی بین لایه ی روسازی بتن غلتکی و میان لایه ی ماسه آسفالت جاذب تنش

یکی از راهکارهای کاهش ترک ها در روکش های آسفالتی استفاده از میان لایه های جاذب تنش است که مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. اما در اجرای میان لایه های جاذب تنش نیز باید مواردی از جمله چسبندگی درست بین میان لایه و لایه روسازی قدیمی رعایت گردد تا خرابی های دیگری مانند ترک های هلالی در روکش ایجاد نگردد و عمر روسازی جدید افزایش یابد. در این مقاله چسبندگی بین میان لایه جاذب تنش ماسه آسفالت و لایه بتن غلتکی مورد بررسی قرار گرفت. به همین دلیل عواملی مانند نوع اندود سطحی، مقدار اندود سطحی مورد استفاده و دمای لایه زیرین که در اجرای میان لایه اهمیت دارند در این پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفت. چهار نوع قیر متفاوت شامل قیر 60/70، قیر 60/70 اصلاح شده با پودر لاستیک، قیر امولسیونی css و قیر امولسیونی  crs به منظور تعیین قیر مناسب برای اندود سطحی انتخاب گردید و هرکدام به میزان 200، 400 و 600 گرم بر مترمربع بر روی سطح بتن غلتکی اجرا گردید. همچنین برای تعیین دمای مناسب پخش اندود سطحی، دمای لایه بتن غلتکی 0 و 25 و 60 درجه سانتی‌گراد در نظر گرفته شد. آزمایش مقاومت چسبندگی بین لایه ای با استفاده از دستگاه ال پی دی اس و بر روی نمونه های استوانه ای انجام گرفت. بر این اساس مشخص گردید که عواملی چون ویسکوزیته اندود سطحی و مدت زمان شکست قیر امولسیونی تاثیر زیادی بر روی میزان چسبندگی بین لایه ای دارند. نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از قیر 60/70 و قیر 60/70 اصلاح شده با پودر لاستیک در دماهای بالاتر چسبندگی مناسب تری ایجاد می کند در حالی که افزایش دمای روسازی برای قیرهای امولسیونی لزوما نتایج مطلوبی را در پی نخواهد داشت.  همچنین در دماهای بسیار پایین سطح روسازی، استفاده از قیرهای امولسیونی با مقدار کمتر توصیه می گردد؛ در شرایطی که در این دما  استفاده از قیرهای خالص و اصلاح شده با مقدار بالاتر موجب افزایش چسبندگی می شود.

Evaluation of Influential Factors for Analysis of Bonding Strength Between RCC and Sand Asphalt Membrane Interlayer

Although laying an asphalt concrete overlay on the old existing surface is a common method used for pavement improvement, weak bonding strength between the existing old layer and the new overlay is a concern that can decrease the pavement service life significantly. A common method for increasing bonding between pavement layers is using tack coat between pavement layers Therefore, this paper aims at evaluating the bonding strength between sand asphalt layer and RCC and considers different parameters including type of tack coat, tack coat dosage and the existing layer surface temperature. Four tack coat types including grade 6070, modified grade 6070 with crumb rubber, CSS and CRS emulsions were considered and in order to determine the most proper dosage of tack coat, 200, 400 and 600 gr/m2 tack coats were applied to the existing layer surface. The RCC layer surface temperatures were 0, 25 and 60 centigrade degrees. Bonding strength test was determined using LPDS test device on cylindrical specimens. Results showed that grade 6070 modified with crumb rubber significantly increases bonding strength but shows weak bonding in low surface temperature. Bottom layer surface temperature (RCC layer), showed to have significant effect on bonding strength between layers. When the surface temperature is around zero degrees centigrade, bonding strength decreases significantly especially when high tack coat dosage is applied. Evaluating different amount of tack coat showed that the optimum dosage for CRS and CSS emulsion is 400 and 200 gr/m2 respectively. Increasing tack coat dosage for grade 60/70 and modified 60/70 to 600 gr/m2 showed great increase in bonding strength.