تحلیل تطبیقی شاخص‌های سلامت در استان خوزستان

سلامتی، موضوعی است که در توسعۀ مناطق تاثیر می‌گذارد و از آن تاثیر می‌پذیرد، به همین دلیل است که اصل 29 قانون اساسی نیز به سلامتی توجه کاملی نشان داده است. امروزه کیفیت و سلامت شرایط زندگی ساکنان شهرها و روستاها هدف اصلی سیاستی برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای محسوب می‌شود. همچنین، وضعیت بهداشتی و درمانی جامعه، مسالۀ ضروری و مهم در نظر برنامه‌ریزان است. به منظور حل مسایل ناشی از نبود تعادل‌های منطقه‌ای گام نخست، شناخت و سطح‌بندی مناطق از برخورداری در زمینه‌های مختلف، به‌ویژه خدمات بهداشتی و درمانی است. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل فضایی شهرستان‌های استان خوزستان به لحاظ برخورداری از شاخص‌های سلامت است. در این پژوهش که از نوع توصیفی تحلیلی است، از داده‌های سالنامۀ آماری 1391 استان خوزستان بهره گرفته شده است. ابتدا مهم‌ترین شاخص‌های سلامت، تعیین و سپس وضعیت 24 شهرستان استان خوزستان به لحاظ برخورداری از شاخص‌های سلامت با استفاده از روش تحلیل رابطۀ خاکستری ارزیابی شده است. نتایج، گویای آن است که شهرستان اهواز نسبت به سایر شهرستان‌های استان خوزستان از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار است. سپس سطح توسعه‌یافتگی شهرستان‌های استان خوزستان به لحاظ شاخص‌های سلامت با استفاده از ضریب ناموزون موریس به چهار گروه توسعه‌یافته، در حال توسعه، کمتر توسعه‌یافته و محروم تقسیم شده است و با بهره‌گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (arc/gis) توزیع آن‌ها نمایش داده شده است. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از مدل موریس از کل شهرستان‌های استان، 6 شهرستان توسعه‌یافته، 8 شهرستان در حال توسعه، 8 شهرستان کمتر توسعه‌یافته و دو شهرستان محروم هستند.