شناسایی جزایر حرارتی شهری مبتنی بر رویکرد زیست محیطی، (مطالعه موردی: کلان شهر اصفهان)

امروزه شهرنشینی و پیامدهای زیست‌محیطی آن بر همگان آشکار شده ‌است. از میان عوامل ویرانگر شهری، سیاستمداران و پژوهشگران حوزه علوم محیطی، بیش از هر عامل دیگری به جزایر حرارتی توجه داشته‌اند. هدف از این پژوهش، شناسایی مناطق بحرانی زیست‌محیطی جزایر حرارتی شهری اصفهان است. برای دستیابی به این هدف، ابتدا 9 تصویر مربوط به دوره گرم سال، طی دوره آماری 2013 تا 2015 از ماهواره لندست 8 بارگیری و سپس پیش‌پردازش‌های لازم، دمای سطح زمین (lst) و شاخص تفاضل بهنجارشده پوشش گیاهی (ndvi) محاسبه شد. در ادامه از شاخص قیاسی وضع بحرانی زیست‌محیطی (eci) برای شناسایی مناطق حساس استفاده شد. نتایج نشان داد به‌دلیل وجود جزایر حرارتی سرد (uci) بین مرکز شهر و حومه، شیب حرارتی تندی وجود دارد و بزرگ‌ترین جزیره حرارتی شهری در منطقه 6 شناسایی شد. جزایر حرارتی کانونی و جزایر حرارتی نواری، دو گونه دیگر از جزایر حرارتی شهری هستند که پس از مناطق پیرامونی، در بیشترین مناطق این شهر دیده شد. بیشترین حساسیت زیست‌محیطی در مناطق جنوبی شهر (منطقه 6 شهری) و کمترین حساسیت زیست‌محیطی نیز در مرکز شهر (مناطق 1 تا 3 شهری) بود. بر این اساس، توسعه بام سبز و پوشش گیاهی سازمان‌یافته و متناسب با آب و هوای بومی، بهترین راهکار برای تعدیل جزیره حرارتی و برون‌رفت از بحران پیش روست.