امکان‌سنجی توسعۀ انرژی‌های تجدیدپذیر شهری اهواز با رویکرد دفاع غیر‌عامل

در قرن 21 میلادی مهم‌ترین سیاست‌های جهانی برای کاهش آلاینده‌های محیطی شامل اقتصاد کم‌کربن و توسعۀ انرژی‌های تجدید‌پذیر است که این سیاست‌ها منجر به کاهش گازهای گلخانه‌ای و صرفه‌جویی در انرژی می‌شود؛ اما در راستای رسیدن به این امر چالش‌های متعدّدی وجود دارد؛ از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل چالش‌های توسعۀ انرژی در شهر اهواز با رویکرد پدافند غیر‌عامل است. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، پیمایشی و توصیفی–تحلیلی است. اطلاعات لازم در این پژوهش به‌صورت اسنادی، کتابخانه‌ای و میدانی (پرسشنامه و مصاحبه) جمع‌آوری شده است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر خبرگان حوزه‌های شهر و انرژی است. شیوۀ نمونه‌گیری در این پژوهش، نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم نمونه است. همچنین، روش آنالیز نیز کمّی بوده که در آن از تکنیک‌های aras, vikor استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که مجموعه‌ چالش‌های موجود به‌ترتیب در توسعۀ انرژی زمین‌گرمایی، انرژی زیست‌توده، انرژی آبی، بادی و خورشیدی بیشترین اثر‌ها را دارد. نتایج تکنیک vikor حکایت از آن دارد که از میان شاخص‌های پدافند غیر‌عامل در کاهش چالش‌های انرژی تجدید‌پذیر انرژی خورشیدی با امتیاز 1رتبۀ اول، انرژی بادی با امتیاز 0.758 در رتبۀ دوم، انرژی آبی با امتیاز 0.2220 در رتبۀ سوم قرار گرفته است. همچنین، انرژی زمین‌گرمایی و زیست‌توده به‌ترتیب در پایین‌ترین رتبه قرار دارد. نتایج ادغام‌سازی نیز نشان داد که بین شاخص‌های پدافند غیر‌عامل و چالش‌های توسعۀ انرژی نوعی وابستگی وجود دارد که این وابستگی بسته به هر نوع انرژی تجدید‌پذیر با یکدیگر متفاوت است. در‌نهایت، مشخص شد که امکان توسعۀ انرژی حاصل از خورشید در اهواز زیاد است؛ اما توسعۀ انرژی حاصل از گرمایش زمین امکان کمی دارد.

developing feasibility of urban renewable energy in ahvaz with a passive defense approach

in the 21st century, global efforts to mitigate environmental pollutants have focused on fostering a low-carbon economy and advancing energy sources that minimize greenhouse gas emissions and energy consumption. however, numerous challenges persist. therefore, this research aimed to investigate and analyze the obstacles to sustainable development in the city of ahvaz within an environmentally non-operating context. this study was applied in its purpose and survey-oriented while being descriptive-analytical in its methodology. data were gathered through document analysis, library research, and fieldwork (questionnaires and interviews). the statistical population of the study comprised experts in the field of energy in ahvaz with a sampling method based on stratification. the analysis employed quantitative methods, utilizing the aras and vikor techniques. the findings revealed that the challenges in developing geothermal, biomass, water, wind, and solar energy were primarily environmental in nature. the vikor technique results indicated that solar energy ranked highest in terms of ineffectiveness in addressing energy challenges in ahvaz with a score of 1 followed by wind energy at 0.758 and water energy at 0.2220. geothermal energy and biomass ranked lowest, respectively. furthermore, the integration results demonstrated a varying degree of interdependence between non-factor indicators and energy development challenges contingent upon the type of renewable energy.