تحلیل نابرابری فضایی در توزیع خدمات اداری‌انتظامی از منظر عدالت فضایی نمونه‌ پژوهش: محله‌های شهر اصفهان

با رشد فزاینده‌ شهرنشینی در جهان، شهرهای کشورهای در حال توسعه ازجمله ایران با نابرابری خدماتی و پراکنش جمعیت مواجه شده‌اند؛ به طوری که ناپایداری حاصل از آن به شکل نابرابری فضایی‌اجتماعی و با نمودهایی چون محرومیت شهروندان از خدمات و تسهیلات شهری و افزایش شکاف طبقاتی نمایان شده است. در این زمینه هدف از این مقاله، ارزیابی الگوی فضایی خدمات اداری‌انتظامی در شهر اصفهان، دستیابی به تاثیر الگوی توزیع این خدمات بر مطلوبیت شعاع عملکردی و سنجش ارتباط بین توزیع فضایی این خدمات و میزان جمعیت مناطق متناظر بر موقعیت مکان آنها در شهر اصفهان است. نوع پژوهش براساس هدف، کاربردی و ازنظر ماهیت و روش، توصیفی‌تحلیلی است. داده‌های مورد نیاز به روش کتابخانه‌ای و با مراجعه به منابع و سازمان‌های مرتبط گردآوری شد. برای پیشبرد اهداف پژوهش حاضر و تحلیل داده‌ها، روش‌هایی از قبیل توابع تحلیل نزدیک‌ترین همسایگی، شاخص موران محلی، شاخص موران جهانی، تحلیل لکه‌های داغ، روش عضویت فازی و شاخص دو متغیره‌ موران در محیط نرم‌افزاری geoda در محله‌های شهر اصفهان به کار گرفته شدند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد الگوی پراکنش خدمات اداری‌انتظامی، تصادفی است. ارزیابی تاثیرگذاری الگوی توزیع فضایی این خدمات بر میزان مطلوبیت شعاع عملکردی بیانگر نامطلوبی مناطق و محله‌های پیرامون شهری در خدمات اداری‌انتظامی است. سنجش ارتباط بین توزیع خدمات اداری‌انتظامی و میزان جمعیت محله‌ها نیز ارتباط بسیار ضعیف این دو متغیر را تایید می‌کند. درمجموع نتایج پژوهش حاکی از نابرابری‌های اجتماعی و نبود عدالت در توزیع خدمات اداری‌انتظامی در سطح محله‌های شهر اصفهان است.