واکاوی ارتباط بین فقر اجتماعی‌اقتصادی و محرومیت کالبدی‌کارکردی در مناطق پانزده‌گانه‌ شهر اصفهان

با گسترش پیچیدگی‌های شهری در قرن حاضر، فقر و محرومیت شهری نیز ابعاد و جنبه‌های متفاوتی یافته است؛ به گونه‌ای که سنجش فقر از دیدگاه صرفاً درآمدی و اقتصادی در گذشته، به آزادی چندبعدی انسان و اهداف توسعه‌ هزاره در عصر فعلی ارتقا یافته است و بررسی چندبعدی و ارتباطی فقر شهری، نگرشی نوین در برنامه‌ریزی و مدیریت شهری محسوب می‌شود. هدف مقاله‌ حاضر، تحلیل میزان فقر «اجتماعی و اقتصادی» و محرومیت و فقر «کالبدی و کارکردی» در مناطق پانزده‌گانه‌ شهر اصفهان و واکاوی میزان معناداری ارتباط بین این دو است. در این زمینه، براساس مرور ادبیات نظری و تجربی، سنجه‌های مربوط شناسایی و اطلاعات لازم برای بررسی سنجه‌ها به روش اسنادی و میدانی (از نوع مصاحبه) گردآوری شد؛ ضمن اینکه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل عاملی، رگرسیون خطی و تحلیل همبستگی پیرسون) و بهره‌گیری از نرم‌افزارهای gis و spss، سنجه‌ها و عوامل یادشده تبیین و تحلیل شد. نتایج حاکی است با توجه به امتیازات هر عامل در تحلیل عاملی به‌لحاظ فقر اجتماعی و اقتصادی، مناطق 14 و 15، مناطقی بسیار محروم و مناطق 1 و 5، مناطقی بسیار برخوردارند. به‌لحاظ محرومیت کالبدی و کارکردی نیز، منطقه‌ 14 بسیار محروم و منطقه‌ 6 بسیار برخوردار است؛ همچنین ضریب همبستگی بین دو عامل «فقر اجتماعی‌اقتصادی» و «محرومیت کالبدی‌کارکردی»، 594/0 مثبت و معنادار، و این موضوع در بیشتر مناطق پانزده‌گانه‌ شهر اصفهان کاملاً مشهود است. در پایان نیز بعضی پیشنهادها برای کاهش سطح محرومیت و فقر در ابعاد «اجتماعی و اقتصادی» و «کالبدی و کارکردی» به تفکیک مناطق پانزده‌گانه‌ شهر اصفهان ارائه شده است.