اثر تغییر کاربری اراضی بر دبی حداکثر سیلاب حوضه‌ آبخیز سنقر

تغییر کاربری اراضی بر چرخه‌ طبیعی آب و برآورد دبی حداکثر سیلاب در حوضه‌های آبخیز کوچک تاثیر می‌گذارد و همواره جزو مسائل مهم مدنظر هیدرولوژیست‌هاست. پژوهش حاضر با هدف برآورد دبی حداکثر هیدروگراف سیل متاثر از تغییر کاربری اراضی در حوضه‌ آبخیز سنقر با استفاده از مدل win tr55 و تصاویر ماهواره‌ای لندست 7 و 8 برای سال‌های 2000 2015 به کمک نرم‌افزار envi انجام شده است. بررسی هیدروگراف خروجی حوضه نشان داد مقادیر حداکثر سیلاب در سال 2015 نسبت به سال 2000 به میزان 2/12 درصد افزایش داشته است؛ این در حالی است که وسعت کاربری اراضی مرتعی 32/23 درصد کاهش و مساحت اراضی کشاورزی دیم، آبی و باغ و مناطق مسکونی به ترتیب 91/5، 66/20 و 83/16 درصد افزایش یافته است.نتایج حاکی است در تمامی زیرحوضه‌ها براساس میزان و شدت تغییر کاربری اراضی، دبی اوج در سال 2015 نسبت به سال 2000 افزایش یافته است. این امر نشان می‌دهد بیشترین افزایش دبی به زیرحوضه‌ s6 با مقدار 88/24 درصد و زیرحوضه‌ s8 با مقدار 44/22 درصد به علت کاهش وسعت اراضی مرتعی و زیرحوضه‌  s3به مقدار 29/15 درصد به علت تغییر کاربری اراضی به‌منظور توسعه‌ شهرستان سنقر در سال 2015 نسبت به سال 2000 مربوط است. نتایج واسنجی مدل نشان داد کمترین خطا به دوره‌ بازگشت 100ساله به میزان 6/7 درصد و بیشترین خطا به دوره‌ بازگشت 5ساله به مقدار 34 درصد مربوط است. مقایسه‌ نتایج مقادیر دو آماره‌ (r2) و (rmse) نیز نشان داد مدل در برآورد دبی اوج سیلابی به‌ویژه در دوره‌ بازگشت 100ساله از دقت قابل قبولی برخوردار است.پیشنهاد می‌شود طرح جامع تغییر کاربری اراضی و آمایش سرزمین به‌منظور حفاظت و صیانت از اراضی ملی در حوضه‌ آبخیز تهیه شود.