تحلیل و ارزیابی توان ژئوتوریستی دریاچه زریوار

توریسم صنعتی درآمدزا و با صرفۀ اقتصادی بسیار مناسب است که امروزه، با ایجاد تبادلات فرهنگی و اجتماعی میان ملل مختلف و به علت فقدان آلودگی‌های زیست‌محیطی درخور توجه بسیار است. جاذبه‌های طبیعی هر کشور نقش بسزایی در جذب گردشگر دارند. ژئوتوریسم شاخه‌ای از اکوتوریسم است که در آن، بازدید‌کننده به دنبال مشاهدۀ جاذبه‌های ژئومورفولوژیکی، یافته‌های دیرینه انسان‌شناسی، غارها، جذابیت‌های معدنی و ... است. دریاچۀ زریوار در استان کردستان ازجمله نقاط دیدنی است که در کنار جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی استان، جذابیت‌های طبیعی بکر و بی‌نظیری دارد که توجه هر طبیعت‌گردی را به خود جلب می‌کند؛ در این راستا، هدف پژوهش حاضر ارزیابی توان و استعدادهای گردشگری زمین‌ساختی و فرهنگی دریاچۀ زریوار است. روش پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر رویکرد، توصیفی – تحلیلی و ارزیابی است. داده‌ها و اطلاعات از اسناد و پژوهش میدانی (پرسش‌نامه) حاصل و الگوهای رینارد و پریرا برای تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات استفاده شدند. بر اساس نتایج الگوی پریرا، عیار ژئومورفولوژیکی منطقه (3.71) حدود 67.5 درصد استاندارد الگو را کسب کرده است و شاخص‌های قابلیت دید (امتیاز 3.25)، ارزش محافظت (امتیاز 1.8) و ارزش کاربردی (امتیاز 4.9) به‌ترتیب 72، 61.8 و 70 درصد سطح استاندارد الگو را کسب کرده‌اند. بر اساس الگوی رینارد، از زیرشاخص‌های ارزش علمی، سطح پایداری با امتیاز 0.404 و جغرافیای دیرینه با امتیاز 0.62 به‌ترتیب با سطح کیفی متوسط و خوب ارزیابی شدند. از زیرشاخص‌های ارزش افزوده، زیرشاخص‌ اکولوژیکی (متوسط)، فرهنگی (خوب)، زیبایی (خوب) و اقتصادی (خوب) ارزیابی شدند.