ارزیابی اثرات فاضلاب‌های رها شده شهری بر ناپایداری اجتماعی روستاهای ساوجبلاغ

توجه به پایداری‌های زیست محیطی یکی از مسائلی است که در دوران حاضر بایستی بشدت مورد توجه قرار گیرد چرا که پایداریزیستمحیطی،توانعرصه‌هایروستاییرادربرابرآشفتگی‌هایمتعدد بالا می‌برد. اما متاسفانهعوامل بسیاری سبب تهدید توسعه پایدار در نواحی روستایی می‌شود. یکی از این عوامل فاضلاب‌های رها شده‌ی شهری به زمین‌های کشاورزی و حریم روستاها می‌باشد که زمینه تخریب روستا را فراهم آورده و در پی آن موجب ایجاد و گسترش ناپایداری‌های اجتماعی برای مناطق روستایی گشته است. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات فاضلاب‌های رها شده شهری بر ناپایداری اجتماعی منطقه ساوجبلاغ می‌باشد، بدین منظور نمونه‌ای از اثرات ناپایداری در محیط‌های اجتماعی وروستاها از جمله‌(بوینامطبوع فاضلاب، تهدید سلامتی محیط، ایجاد بیماری‌های عفونی افزایش مهاجرت از این روستاها به سایر مکان‌ها و...) بررسی شدو سپس اثرات فاضلاب‌های رها شدۀ شهری بر شاخص‌های کمی و کیفی محیط‌های اجتماعی روستا به وسیله آزمونmann-whitney در نرم‌افزارspssمورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد که بین خانوارهای تحت تاثیر و خانوارهای بدون تاثیر فاضلاب در ناپایداری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین برای بدست آوردن سطح پایداری و ناپایداری اجتماعی روستاهای محدوده مورد مطالعه از مدل موریس استفاده شد. نتایج حاصل از این مدل نشان داد که در ابعاد اجتماعی، روستای مهدی‌آباد با 83/0 بالاترین سطح ناپایداری و روستای قوچ حصار با 20/0 پایین‌ترین سطح ناپایداری را برخوردار است