بررسی عملکرد شهرهای میانه اندام در فرایند توسعه پایدار ناحیه‌ای (مطالعه موردی: شهر بوکان)

امروزه بسیاری از کشورهای جهان با پدیده تمرکزگرایی روبه‌رو هستند. لذا توجه بهشهرهای میانه اندام می‌تواند روند تمرکزگرایی را تعدیل کرده تا راه‌حلی برای مسئله نخست شهری باشد. این شهرها می‌توانند در درون یک شبکه شهری متوازن و بر پایه نظام سلسله‌مراتب، نقش‌های مورد انتظار را در فرایند توسعه پایدار ناحیه‌ای به‌خوبی ایفا کنند. هدف از تحقیق حاضر بررسی عملکرد شهر میانی بوکان در فرایند توسعه پایدار ناحیه‌ای است. روش تحقیق به‌صورت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و داده‌های مورداستفاده از طریق پرسشنامه و مشاهدات میدانی جمع‌آوری‌شده است. جامعه آماری 105 روستا در محدوده بخش مرکزی شهر بوکان بوده که 26 روستا به‌صورت نمونه‌گیری طبقه‌ای و تصادفی ساده انتخاب‌شده‌اند. همچنین 250 پرسش‌نامه در محدوده موردمطالعه به‌صورت تصادفی ساده تکمیل گردیده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، به دست آوردن میزان ارزش و اهمیت هریک از شاخص‌ها از روش ویکور(vikor) و تحلیل خوشه‌ای استفاده‌شده است. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که بالاترین مولفه در سنجش عملکرد شهر میانی بوکان در فرایند توسعه پایدار ناحیه‌ای، دسترسی روستاها به بازار مصرف شهر جهت تسهیل فروش محصولات کشاورزی و دامی و پایین‌ترین مولفه توجه به کمبود مصالح مقاوم و کوچک بودن سکونت‌گاه‌های روستایی بوده است. درنهایت در سنجش شاخص‌های عملکردی، شاخص اجتماعی- فرهنگی، اثرگذارترین عملکرد در فرایند توسعه پایدار ناحیه‌ای بوده و در اولویت اول سطح‌بندی قرارگرفته است. همچنین شهر بوکان ازنظر شاخص کالبدی و زیست‌محیطی، عملکرد مناسبی نداشته و این شاخص در رده آخر ازنظر اهمیت قرارگرفته و جزء شاخص‌های ناپایدار در فرایند توسعه بوده است.