تحلیل فضایی سطح توسعه‌یافتگی مناطق روستایی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی به لحاظ شاخص‌های توسعه و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی

از منظر توسعه پایدار، سرمایه اجتماعی در کنار سرمایه طبیعی، انسان ساخت و سرمایه انسانی، جزئی جدایی‌ناپذیر از مجموعه ثروت هر ملتی بوده و یکی از عوامل کلیدی توسعه نقاط روستایی در جهت رفع نابرابری‌ها محسوب می‌شود. پژوهش حاضر باهدف تحلیل فضایی سطوح توسعه‌یافتگی نقاط روستایی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی به لحاظ شاخص‌های توسعه پایدار و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی با روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، 19 شهرستان استان آذربایجان شرقی با 43 شاخص برای سنجش توسعه پایدار نقاط روستایی و 384 نفر از سرپرستان خانوارها به عنوان حجم نمونه برای مقوله سرمایه اجتماعی بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه و شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها در این پژوهش با استفاده از نرم‌افزار excel و spss صورت گرفته است. نتایج حاصل از تاکسونومی عددی نشان می‌دهد که از 19 شهرستان، نقاط روستایی 2 شهرستان مراغه و مرند به لحاظ شاخص‌های توسعه در سطح اول و 2 شهرستان چاراویماق، خداآفرین در رده آخر سطح چهارم توسعه قرارگرفته‌اند. از نظر سرمایه اجتماعی نیز نقاط روسـتایی شهرستان‌های تبریز، مراغه، مرند، میانه در سطح بالا و جلفا، هریس، عجب‌شیر، ورزقان، خدا آفرین، چاراویماق در سطح خیلی پایین قرار دارند. این نتایج بیانگر وجود نابرابری عمیق میان نقاط روستایی استان به لحاظ شاخص‌های توسعه پایدار و سرمایه اجتماعی است. همچنین، نتایج نشان می‌دهد که ابعاد پنج‌گانه سرمایه اجتماعی با توسعه پایدار دارای رابطه‌ای معنی‌دار هستند که از این بین مشارکت اجتماعی با 0.415 دارای بیش‌ترین تاثیر است. به طور کلی بین توسعه پایدار نقاط روستایی شهرستان‌های استان آذربایجان شرقی و سرمایه اجتماعی به میزان 0.98 با سطح اطمینان 0.99 درصد رابطه‌ی مثبتی وجود دارد. بر این اساس می‌توان عنوان نمود، نقاطی که میزان مشارکت، اعتماد، تعامل و انسجام در آن‌ها بیشتر بوده است، از نظر توسعه، روند رو به رشدی داشته‌اند. از این رو، می‌توان اذعان نمود که سرمایه اجتماعی با میانگین 3.85 در نیل به توسعه پایدار نقاط روستایی محدوده مورد مطالعه تاثیر داشته است.