تحلیل تطبیقی شهرهای ایران با تاکید بر شهر دوستدار کودک مطالعه موردی: کلان‌شهرهای تهران و اصفهان

کودکان به‌عنوان بخشی از جامعه بشری نسل آینده هر کشوری را شکل داده‌اند و تعامل کودک با محیط پیرامون نیازمند رشد جسمانی و ذهنی اوست. بنابراین توجه به محیطی که باعث رشد ذهنی و جسمانی کودک شود حائز اهمیت است. به‌منظور بررسی محیط مناسب برای کودکان ابتکار شهر دوستدار کودک موردتوجه قرارگرفته است. هدف کلی این پژوهش ارتقای وضعیت دو شهر از منظر شهر دوستدار کودک و شناسایی شاخص‌های مناسب شهر دوستدار کودک و مقایسه تطبیقی در دو کلان‌شهر تهران و اصفهان است. پژوهش حاضر به لحاظ روش ترکیبی و به لحاظ هدف، توسعه‌ای است و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی، بررسی‌های میدانی و مصاحبه بوده است جامعه آماری کودکان 1 تا 15 سال است که حجم نمونه در دو کلان‌شهر 380 نمونه تعیین‌شده است. جهت تجزیه‌وتحلیل شاخص‌ها از آزمون یومن‌ویتنی استفاده‌شده است. نتایج ارزیابی نشان می‌دهد در مقایسه دو شهر تهران و اصفهان ازنظر شاخص‌های موردبررسی (اجتماعی و کالبدی، اقتصادی، زیست‌محیطی، مدیریت شهری و اوقات فراغت) شهر تهران در متغیر ایمنی و حفاظت با میانگین 3.09 و شهر اصفهان در متغیر مشارکت و شهروندی با میانگین 3.22 دارای سطح مطلوب‌اند. یافته‌ها حاکی از آن است که تهران در سایر شاخص‌ها در مقایسه با اصفهان در وضعیت مناسب‌تری قرار دارد ولی به‌طورکلی هر دو شهر ازنظر شاخص‌های استاندارد فاصله دارند.

comparative analysis of iranian cities with emphasis on child-friendly city the case of tehran and isfahan metropolises

as a part of the human society, children have formed the future generation of every country, and the child’s interaction with the surrounding environment requires his physical and mental development. therefore, it is important to pay attention to the environment that promotes mental and physical development of the child. in order to check the suitable environment for children, the initiative of the child-friendly city has been taken into consideration. the general purpose of this research is to improve the status of two cities from the perspective of a child-friendly city and to identify the appropriate indicators of a child-friendly city and to make a comparative comparison in the two metropolises of tehran and isfahan. the current research is developmental in terms of the combined method and in terms of the goal, and it is based on library and documentary studies, field surveys and interviews. yeoman-whitney test was used to analyze the indicators. the results of the evaluation show that in the comparison of the two cities of tehran and isfahan in terms of the examined indicators (social and physical, economic, environmental, urban management and leisure), tehran city in the variable of safety and protection with an average of 3.09 and isfahan city in participation and citizenship variables with an average of 3.22 have a favorable level. although tehran is in a better condition compared to isfahan in other indicators, in general, both cities are far apart in terms of standard indicators, and suggestions have been made in this regard.