تحلیل مولفه‌های تاب‌آوری شهری در مناطق چهارگانه شهر ساری

شهرها، به‌عنوان پیچیده‌ترین ساخته دست بشر امروزه با رشد بی‌رویه جمعیت مواجه بوده و گسترش آن‌ها روی بسترهای پرمخاطره شدت گرفته است و شواهد موجود نیز حاکی از افزایش مداوم همه انواع بحران‌های طبیعی ازنظر شدت و فراوانی هستند. یافته‌های علمی و تجربی نشان می‌دهد بهترین راه مقابله با مخاطره، ارتقای تاب‌آوری سکونتگاهی در ابعاد مختلف است. این پژوهش، به ارزیابی و تحلیل مولفه‌های تاب‌آوری در شهر ساری پرداخته است. روش مطالعه حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و میدانی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل شهروندان ساکن در مناطق چهارگانه شهر ساری بوده که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 383 نفر تعیین گردیده که از میان جامعه آماری به روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی‌شده انتخاب‌شده‌اند. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای و میدانی و مهم‌ترین ابزار آن پرسشنامه است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تی تک نمونه‌ای و مدل‌سازی معادلات ساختاری) توسط نرم‌افزار spss و smart pls و از مدل‌های آنتروپی و ساو استفاده‌شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است وضعیت مناطق چهارگانه شهر ساری به لحاظ مولفه‌های اجتماعی دارای شرایط بهتری نسبت به سایر ابعاد تاب‌آوری برخوردار هستند و ازنظر مولفه‌های بعد نهادی دارای وضعیت آسیب‌پذیری می‌باشند. بر اساس مدل آنتروپی از میان مولفه‌های تاب‌آوری، بعد نهادی دارای بیشترین وزن و بعد اقتصادی دارای کمترین وزن بوده و بر اساس مدل ساو، منطقه یک در رتبه اول و منطقه سه شهر ساری در برخورداری از مولفه‌های ابعاد تاب‌آوری در رتبه آخر قرار دارد.

analysis of urban resilience components in four regions of sari city

as the most complex manufactured structures, cities face excessive population growth. their expansion has intensified on high-risk sites, and the available evidence also indicates the continuous increase of all types of natural crises in terms of intensity and frequency. scientific and experimental findings show that the best way to deal with danger is to promote the resilience of settlements in different dimensions (social, economic-livelihood, physical-spatial and institutional); in other words, resilience in both human and environmental dimensions comprehensively. it decreases and increases. this research has evaluated and analyzed the components of resilience in sari. the method of the present study is applied in terms of purpose and descriptive-analytical and field in nature. the statistical population in this research includes citizens living in the four districts of sari, and the sample size was determined based on cochran’s formula of 383 people, who were selected from among the statistical population by stratified sampling. the questionnaire is the method of collecting library and field information and its most important tool. for data analysis, descriptive and inferential statistics (one-sample t-test and structural equation modeling) were used by spss and smart pls software, and entropy and saw models were exerted. the research results indicate that the situation of the four regions of sari regarding social components has better conditions than other dimensions of resilience. in terms of institutional components, they have a vulnerable state. according to the entropy model, among the components of resilience, the institutional dimension has the most weight, and the economic dimension has the least weight. moreover, according to the sav model, region 1 ranks first, and region 3 of sari ranks last in having the components of resilience dimensions.