یکپارچگی فضایی در بازآفرینی بافت‌های فرسوده مطالعه موردی: شهر تهران

توسعه شهرنشینی، پیامدهای ناگواری را برای سکونتگاه‌ها در پی داشته است. هسته‌های قدیمی شهرها از آن پس در فرایند پالایش جمعیت و فعالیت، دچار فرسودگی شده‌اند و مداخلات بهسازی، بازسازی و نوسازی را با غلبه بعد کالبدی و رویه غیر مشارکتی تجربه کرده‌اند. در قرن بیستم، رویکرد بازآفرینی با راه‌حل‌ جامع‌نگر و با تاکید بر رویه مشارکتی برای حل مشکلات بافت‌های فرسوده شهری مطرح شد. در کنار نقاط قوت رویکرد بازآفرینی، نقاط ضعفی نیز وجود دارد که مهم‌ترین آن، عدم توجه به یکپارچگی فضایی است. هدف این مقاله، بررسی جایگاه یکپارچگی فضایی در بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری تهران است. داده‌های این تحقیق، کیفی و کمی بوده و به روش کتابخانه‌ای و میدانی جمع‌آوری شده است. جامعه‌ آماری این تحقیق را کارشناسان برنامه‌ریزی شهر تهران تشکیل می‌دهند. تکنیک مورد استفاده در این راستا دلفی می‌باشد. اطلاعات به دست آمده، با استفاده از روش تحلیل تم و تکنیک تاپسیس تحلیل ‌شده‌اند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که برنامه‌های بازآفرینی مناطق شهری تهران اجرا نشده و در حد سند باقی مانده و اقداماتی که با عنوان بازآفرینی اجراشده‌اند فقط در حد بهسازی و بازسازی و نوسازی می‌باشند. همچنین، در این اسناد، به پیوند فضایی محدوده‌های هدف بازآفرینی، توجه نشده است.

spatial integration in the regeneration of urban decay textures, a case study the tehran city

urbanization development has incurred various unpleasant consequences on urban settlements. old urban centers have thereafter decayed duringpopulation and activity refinement and undergone improvement, reconstruction, and renovation actions by the dominance of a physicaldimension and non-participatory practice. in the 20th century, a regeneration approach with a holistic solution focused on participatorypractice was proposed to solve the urban decay problems. the approachhas several strengths as well as weaknesses among which lack of spatialintegration is the most important one. the paper aims at investigating therole of spatial integration in tehran urban decay regeneration. the research data were qualitative and quantitative, collected through library and field methods. the statistical population included tehran's planning experts. delphi method was also used in this research. the obtained datawere analyzed by theme analysis and topsis model. the results showedthat tehran urban regeneration plans have not been implemented and have been merely documented, and actions taken towards regeneration werelimited to improvement, reconstruction, and renovation. spatial connection of the target areas has also not been taken into consideration in these documents.