بررسی تاثیر جدایی‌گزینی فضایی اجتماعی گروه‌های شغلی و تحصیلی بر ساختار فضایی منطقه کلان‌شهری تهران

منطقه کلان‌شهری تهران به علت نرخ رشد غیر طبیعی بالا و مهاجرت اقشار مختلف با ویژگی‌های اجتماعی اقتصادی متفاوت به آن، توزیع فضایی ناهمگون جمعیت در سکونت گاههای مختلف آن را ارائه می دهد که خود سبب جدایی‌گزینی فضایی اجتماعی و شکل‌گیری ساختار فضایی خاص شده است. از این‌رو، هدف  این پژوهش بررسی تاثیر جدایی‌گزینی فضایی اجتماعی دو گروه شغلی و تحصیلی بر ساختار فضایی منطقه کلان‌شهری تهران و نحوه تغییرات آن در دوره زمانی سال‌های 901385 بر اساس رهیافت ریخت شناسانه است. روش‌شناسی این پژوهش از نظر روش کار، پژوهش کمّی، از نظر هدف، توصیفی محور و از نظر نوع، کاربردی است؛ به این جهت، براساس داده‌های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال‌های 1385 و 1390 مرکز آمار ایران، 3 دسته روش شامل شاخص ضریب جینی جهت سنجش میزان نابرابری گروه‌های اجتماعی مذکور، روش‌ تراکم هسته‌ای (کرنل) جهت تحلیل نحوه توزیع فضایی گروه‌ها در سطح منطقه کلان‌شهری تهران و از روش رگرسیون وزنی جغرافیایی جهت تعیین رابطه بین سهم طبقات گروههای اجتماعی با میزان فاصله هر یک از واحدهای فضایی از شهر اصلی منطقه کلان‌شهری (کلان‌شهر تهران) استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که شاخص ضریب جینی، نابرابری متوسط رو به پایین طبقات شغلی و تحصیلی و توزیع فضایی طبقات گروههای اجتماعی را بر طبق شاخص کرنل، گذار از ساختار فضایی تک مرکزی به چند مرکزی در برخی از طبقات مشخص می‌نماید و تحلیل رگرسیونی نیز بیانگر روند کاهشی میزان تاثیرپذیری سهم طبقات گروه‌های بررسی شده، در هر یک از واحدهای فضایی با فاصله گرفتن از شهر اصلی در اغلب طبقات است.

Examining the Impact of SocioSpatial Segregation of occupational and educational groups on Spatial Structure of Tehran Metropolitan Region

Tehran Metropolitan Region presents heterogeneous spatial distribution of population in different settlements due to abnormal high growth rates, and migration of different classes with different socioeconomic characteristics which has led to sociospatial segregation and formation of specific spatial structures. Therefore, the main purpose of this study is to examine the impact of sociospatial segregation of occupational and educational groups on spatial structure of Tehran Metropolitan Region and how this trend changes over the period of 20062011 based on morphological approaches. The methodology is quantitative from the viewpoint of the method of research work, descriptiveoriented in terms of purpose and in terms of type, is practical. So, according to the population and housing census data conducted by Statistical Center of Iran in the years 2006 and 2011,3 general methods including the rate of inequality of the social groups were studies using Gini coefficient, Kernel Density method were used in order to analyze how the spatial distribution of aforementioned groups in Tehran Metropolitan region and The relationship between classes contribution of different social groups and Distance of each Spatial unit from the Principal City of Metropolitan Region(Tehran Metropolitan) were analyzed through geographically weighted regression. The result shows that the inequality of occupational and educational classes were lower middle based on Gini coefficient and The Spatial distribution of classes of social groups using the Kernel Density method, demonstrate the transition from monocentric to polycentric spatial structure in some classes of social groups and Geographically weighted regression considering each of Reviewed groups, Indicates a decreasing trend in the rate of impact of their contribution to each of the spatial units by distance from the principal city in most classes.