تحلیلی بر نابرابری های توسعه بهداشتی و سلامت در منطقه البرز جنوبی

بزرگ‌ترین هدف برنامه‌ریزی منطقه‌ای کاهش نابرابری و ایجاد تعادل در برخورداری از امکانات و خدمات در راستای توان‌ها و استعدادهای هر منطقه است. اولین گام در برنامه‌ریزی منطقه‌ای شناسایی مناطق توسعه‌نیافته در هر بخش است. امروزه رسیدن به توسعه پایدار در هر بخش، به عنوان هدف اساسی دولت‌ها و سازمان‌ها محسوب می‌شود. بخش بهداشت و درمان یکی از ارکان مهم توسعه‌یافتگی کشورهاست، بنابرین سلامت روح و جسم، پشتوانه توسعه اقتصادی_اجتماعی هر کشور است و نتیجۀ پیشرفت در این بخش، یک سرمایه‌گذاری بزرگ انسانی است. هدف از مطالعه و پژوهش حاضر تحلیل و سنجش میزان توسعه‌یافتگی استان‌های منطقه البرز جنوبی در بخش بهداشت و درمان با تاکید بر برنامه‌ریزی منطقه‌ای است. نوع پژوهش، کاربردی_توسعه‌ای و ماهیت آن توصیفی_تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای اسنادی است که با توجه به مطالعات صورت گرفته، 31 شاخص از منابع مختلف استخراج و با روش vikor و نرم‌افزار gis به تجزیه و تحلیل شاخص‌های بهداشتی و درمانی در این پژوهش، پرداخته شده است. نتایج بررسی وجود نابرابری، اختلاف و عدم تعادل را تایید می‌کند به طوری‌که استان تهران با امتیاز نهایی 0.0184 (بسیار برخوردار) و استان قزوین با امتیاز نهایی 0.0859 (محروم) به ترتیب در سطوح اول و آخر قرار گرفته اند.