تحلیل فضایی سکونتگاه های شهری استان گلستان از لحاظ شاخص های شهر سالم

در دهه های اخیر افزایش جمعیت شهرها و رشد شهرنشینی باعث مشکلات بیشماری از جمله مشکلات تراکم رشد فزاینده شهرها، کمبود مسکن، تخریب مکانهای شهری و افزایش نابرابریهای بهداشتی و اجتماعی، در مقیاس وسیع، بین ساکنان شد. دغدغه‌ها و نگرانی های ناشی از این پدیده موجب گردید تا رویکردهای متعددی برای تامین وضعیت مطلوب زندگی برای نسل های امروز و آینده مطرح شودکه یکی از این رویکردهای مهم، رویکرد شهر سالم است. از این رو بررسی و سنجش شاخص های شهر سالم در سطح نواحی مختلف( استان، شهرستان و شهر) می‌تواند گامی موثر در برنامه‌ریزی توسعه پایدار شهری باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی سکونتگاه های شهری استان گلستان از لحاظ شاخص های شهرسالم انجام شده است. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی با هدف کاربردی است. جامعه آماری 14 شهرستان استان گلستان براساس آمارنامه 1390 می باشد. برای ارزیابی شهرسالم از 50 شاخص در 4 بخش بهداشتی درمانی، محیط زیست، اجتماعی اقتصادی و سلامت استفاده شده است. برای بیان اهمیت نسبی هریک از شاخص ها از مدل anp و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل پرومته و تحلیل گایا استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نقاط شهری شهرستان گالیکش با امتیاز (0.271) کاملاً برخوردار، بندرگز با امتیاز(0.220) برخوردار، کردکوی(0.141)، رامیان(0.110)، کلاله(0.106) و مینودشت(0.033) نسبتاًبرخوردار، مراوه تپه(0.002)، آق قلا(0.004) ،ترکمن(0.105)، علی آباد(0.112)، گنبدکاووس(0.131) و گمیشان(0.147) نابرخوردار و آزاد شهر و گرگان به ترتیب با امتیاز (0.182) و (0.197) شهرستان های کاملاً نابرخوردار از شاخص‌های شهر سالم در استان گلستان می باشند.