سنجش رضایتمندی از شاخص های کیفیت زندگی در شهرهای جدید (مطالعه موردی: شهر جدید مهاجران)

عمده‏ ترین هدف ایجاد شهرهای جدید ایران، تمرکز‌زدایی از شهرهای بزرگ است که دارای سرریز جمعیتی هستند. به منظور تحقق این هدف ایجاد شهرهای جدید باکیفیت زندگی بالا یکی از ایده‏ های غالب نزد متخصصان شهرسازی و برنامه‏ ریزان شهری است. چرا که شهرهای جدید از امکانات و عوامل رشد مساوی برخوردار نبوده‌اند و همین امر سبب به وجود آمدن تفاوت‌های آشکاری در کیفیت زندگی آن‌ها و مادر شهرها شده است. هدف تحقیق حاضر سنجش رضایتمندی از کیفیت زندگی شهر جدید مهاجران از دیدگاه ساکنین می‏ باشد. روش پژوهش به صورت توصیفی– تحلیلی و پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری در این پژوهش ساکنان شهر جدید مهاجران می‌باشند که با استفاده از فرمول کوکران 317 نفر نمونه انتخاب و پرسش‌نامه بین آن‌ها توزیع شده است. شاخص‌های تحقیق با نگاه ذهنی به ابعاد کیفیت زندگی، در 8 بعد اجتماعی، امنیت، اقتصادی، کالبدی، زیست‌محیطی، دسترسی به امکانات، زیباشناسی و بعد مدیریتی طبقه‌بندی و در نرم‌افزار spss با استفاده از آزمون t تک نمونه‌ای، و کندال تحلیل شده است. همچنین در تکمیل تحلیل‌ها از روش آنتروپی شانون برای وزن دهی شاخص‌های مورد بررسی و از مدل vikor جهت رتبه‌بندی محلات شهر جدید مهاجران بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می‏دهد که شهروندان از اکثر شاخص‏ های مربوط به کیفیت زندگی در شهر جدید مهاجران رضایت ندارند و فقط شاخص‌های زیباشناسی، زیست‌محیطی و اجتماعی را مطلوب ارزیابی کرده‌اند. بالاترین سطح رضایتمندی ساکنان به بعد زیست‌محیطی و پایین‌ترین سطح رضایتمندی به بعد مدیریتی تعلق دارد. نتایج به دست آمده از مدل vikor گویای این حقیقت می‌باشد که محلات فرهنگیان 1 و فرهنگیان 2 بالاترین سطح کیفیت زندگی و محلات شهید صدر و فضیلت پایین‌ترین سطح کیفیت زندگی را دارا هستند.