بررسی تاثیر فاصله روانی (روانشناختی) بر قضاوت و تصمیم‌گیری در حسابداری

این پژوهش تاثیر فاصله روانی بر قضاوت و تصمیم‌گیری در حسابداری را مورد بررسی قرار می‌دهد. تئوری سطح تفسیر از فاصله روانی، چارچوبی که اخیرا در حوزه روانشناسی اجتماعی توسعه یافته، مبانی نظری این مطالعه را تشکیل می‌دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاصله مکانی (به عنوان یک بعد از فاصله روانی) و نوع ریسک بر ارزیابی مدیران از احتمال وقوع عوامل مختلف ریسک می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران ریسک شرکتها و قلمرو زمانی آن سال 1396 می‌باشد. برای تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها از آزمون کای دو، مدل های تحلیل کوواریانس و رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که فاصله مکانی، قضاوت تصمیم‌گیرندگان در خصوص احتمال تحقق عوامل مختلف ریسک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به‌طوری‌که مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی دور را ارزیابی می‌کنند نسبت به مدیرانی که یک هدف ریسک از نظر مکانی نزدیک را ارزیابی می‌کنند احتمال پایینتری به وقوع عوامل مختلف ریسک اختصاص دادند. علاوه براین، شرکت‌کنندگان ادراک نکردند که عوامل ریسک عملیاتی نسبت به عوامل ریسک غیر‌عملیاتی به احتمال بیشتری رخ دهد. به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که فاصله روانی و سطح انتزاع حاصل از آن بطور سیستماتیک، قضاوت‌ها و ارزیابی‌های تصمیم‌گیرندگان سازمانی (حسابداران و مدیران) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به این ترتیب تحقیق حاضر، فاصله روانی را به عنوان یک منبع بالقوه برای جهت‌گیری تصمیم‌گیری در طول فرایند ارزیابی ریسک شناسایی می‌کند. بنابراین تصمیم‌گیرندگان باید بر نقش حیاتی تفسیر روانی (بازنمایی ذهنی) در قضاوت فردی و تصمیم‌گیری توجه کنند.