تبیین مبانی فلسفی مطالعات پویایی‌شناسی سیستم با استفاده از رویکرد استقرایی:طبقه‌بندی پارادایمی از مدل‌‌های مطالعات پویایی‌‌شناسی سیستم

روش‌شناسی پویایی‌‌شناسی سیستم با ادعای شناخت ساختارِ اصلی تعیینکننده رفتارهای اجتماعی، اقتصادی و فنی، پژوهشگران حوزههای مختلفی را به سوی خود جلب کرده است.بیتردید، مبانی فلسفی و نظری پویایی‌‌شناسی سیستم یا همان پیش‌فرض‌‌های آن، در نحوه اجرای فرایند مدل‌سازی برای تبیین و سناریوسازی مسایل مختلف، نقش مهمی ایفا خواهد کرد؛ به گونهای که ممکن است فرایند مدل‌سازی و خروجی آن با مبانی مختلف، تغییر کند و با انتظارات مدل‌ساز از این روششناسی، در تناقض افتد.با توجه به اینکه مبانی نظری پویاییهای سیستم، از ابتدا، به خوبی تبیین نشده در این مقاله بر آنیم پس از مروری گذرا بر نظرات مطروح و بیان علت پراکندگی آنها، به تبیینی جامع از مبانی فلسفی پویایی‌‌های سیستم برسیم.بدین منظور در رویکردی استقرایی (جز به کل)، به بررسی مبانی فلسفی مدل‌‌هایی که تاکنون با این روش طراحی شده است پرداختیم. خروجی استفاده از این رویکرد، طبقه‌بندی مدلهای پویایی‌شناسی سیستم بر اساس مبانی فلسفی حاکم بر آن‌ها بود. بر اساس این طبقه‌‌بندی می‌‌توان ادعا کرد که رویکردهای متعددی به عنوان مبانی فلسفی مطالعات پویایی‌شناسی سیستم وجود دارد و پیشنهاد نویسندگان برای این عنوان، کثرتگرایی تلفیقی است که بنا بر نوع مسیله مورد نظر، پارادایم خاصی در فرایند مدل‌سازی حاکم خواهد بود.