مقایسه مدل‌های ارزش در معرض خطر شبیه‌سازی تاریخی و گارچ در پیش‌بینی وجه تضمین قراردادهای آتی

مدیریت ریسک اتاق پایاپای در معاملات قراردادهای مشتقه عمدتاً با اخذ وجوه تضمین از دارندگان موقعیت‌های معاملاتی انجام می‌شود. از طرفی با توجه به هزینه فرصت این وجوه برای دارندگان موقعیت در قراردادهای آتی، محاسبه مقدار وجه تضمین بهینه توسط اتاق پایاپای یکی از مسائل حساس این معاملات است.  در این تحقیق با استفاده از داده‌های تغییرات قیمتی آتی و نقدی سکه طلا، در بازه زمانی سال 1387 تا 1394 پس از تخمین مقدار وجه تضمین با استفاده از مدل گارچ مبتنی بر توزیع اجزا اخلال تی استیودنت و نرمال، گارچ نمایی و گارچ gjr با استفاده از توابع زیان دوم لوپز و بلانکو ایهل، نتایج آن با مدل‌ شبیه‌سازی تاریخی، مقایسه شد. همچنین با آزمون‌های کوپیک و پوشش شرطی کریستوفرسن اقدام به پس‌آزمایی این مدل‌ها شد. با توجه به اینکه داده‌های نقدی از ویژگی خودرگرسیونی برخوردار بوده و در نوسانات آن ناهمسانی واریانس مشاهده می‌شود، مدل‌های مبتنی بر گارچ مدل‌های مناسبی برای تخمین وجه تضمین برای این داده‌ها می‌باشند. همچنین با توجه به دنباله‌های پهن توزیع تجربی داده‌های نقدی، از آن‌جایی که مدل مبتنی بر شبیه‌سازی تاریخی هیچ فرضی را در خصوص نوع توزیع داده‌ها در نظر نمی‌گیرد، عملکرد مناسبی نسبت به مدل‌های پارامتریک داشته است.