بررسی اثر درمان شناختی-رفتاری گروهی کودک و مادر- کودک بر اضطراب اجتماعی، عزت‌نفس و جرات‌ورزی دانش‌آموزان پایه‌های پنجم و ششم شهر اهواز

پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثر درمان شناختی - رفتاری گروهی کودک و مادر - کودک بر اضطراب اجتماعی، عزت‌نفس و جرات ورزی دانش‌آموزان پایه‌های پنجم و ششم شهر اهواز صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان پسر پایه‌های پنجم و ششم مدارس شهر اهواز در سال تحصیلی 1393-1392 بود. از بین 525 دانش‌آموزا که به صورت تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب‌ شده بودند تعداد 36 نفر که دارای 1 انحراف استاندارد اضطراب اجتماعی بالاتر از میانگین بودند در سه گروه 12 نفره گمارده شدند. گروه یک، در درمان شناختی – رفتاری کودک و گروه دو در درمان شناختی – رفتاری مادر – کودک شرکت کردند، درحالی‌که گروه کنترل در هیچ درمانی شرکت داده نشدند. ابزارهای مورداستفاده شامل آزمون اضطراب اسپنس فرم کودکان، سیاهه اضطراب و فوبی اجتماعی کودکان و پرسشنامه عزت‌نفس روزنبرگ است. طرح پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. نتایج تحلیل فرضیه‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که درمان شناختی – رفتاری مادر –کودک باعث کاهش معنی دار اضطراب اجتماعی، افزایش جرات ورزی و عزت‌نفس گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردید، درحالی‌که گروه شناختی – رفتاری کودک در مقایسه با گروه کنترل فقط سبب کاهش معنی‌دار اضطراب اجتماعی و افزایش جرات ورزی گردید. مرحله پیگیری بین گروه‌های آزمایشی (کودک و مادر – کودک) و گروه گواه در متغیر اضطراب اجتماعی وجود دارد درحالی‌که در دو متغیر دیگر تفاوت معنی‌دار نیست