رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی و عملکرد شغلی با میانجی‌گری نگرش‌های شغلی در کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مارون- اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی و عملکرد شغلی با میانجی‌گری نگرش‌های شغلی بود. جامعه‌ی آماری همه‌ی کارکنان شرکت بهره‌برداری نفت و گاز مارون- اهواز بودند، که از بین آن‌ها 216 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه‌های توانمندسازی روان‌شناختی، رفتار نابارور شغلی، رفتار شهروندی سازمانی، رفتار درون نقش، خشنودی شغلی و تعهد عاطفی بودند. این پرسشنامه‌ها از روایی و پایایی قابل قبولی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. یافته‌ها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری (sem) براساس amos20 و spss16 به دست آمد. برای آزمون فرضیه‌های ساده از روش همبستگی ساده و آزمون فرضیه‌های میانجی‌گر از روش بوت‌استرپ استفاده شد. نتایج حاکی از برازش خوب مدل با داده‌ها بود. تحلیل‌های بیشتر مربوط به فرضیه‌های ساده نشان داد که توانمندسازی روان‌شناختی رابطه‌ی مثبت معنی‌داری با خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، رفتار شهروندی سازمانی، رفتار درون نقشی و رابطه‌ی منفی معنی‌داری با رفتار نابارور شغلی دارد. نتایج مربوط به فرضیه‌های میانجی‌گر نیز نشان داد که تعهد عاطفی میانجی‌گر هم رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار شهروندی سازمانی و هم رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار درون نقشی است، امّا خشنودی شغلی تنها میانجی‌گر رابطه‌ی توانمندسازی روان‌شناختی با رفتار شهروندی سازمانی است. بنابراین با نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تلاش برای افزایش توانمندسازی روان‌شناختی بر نگرش‌های شغلی، و در نهایت بر عملکرد شغلی اثر مثبت می‌گذارد.