مقایسه اثربخشی روش توانبخشی شناختی با روش نوروفیدبک در دانش آموزان دارای اختلال کاستی توجه

هدف: اختلال بیش فعالی/کاستی توجه، فراون ترین اختلال دوران کودکی است این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی دونوع درمان در انواع توجه دیداری است. روش پژوهش: یک مطالعه شبه آزمایشی دارای پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه مورد مطالعه از روش نمونه گیری در دسترس شامل مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی شهرکرج و 50 دانش آموز دبستانی پسر دارای اختلال کاستی توجه انتخاب شدند این افراد به صورت تصادفی در سه گروه تقریبا مساوی شامل دوگروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. از هرسه گروه پیش آزمون با استفاده از تست iva صورت گرفت. یکی از گروه های آزمایشی به مدت 14 جلسه مورد توانبخشی با ابزار محقق ساخته قرار گرفت. گروه آزمایش دیگر به مدت 18 جلسه تحت درمان با روش نوروفیدبک با پروتکل بتا قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. سپس هرسه گروه با استفاده از تست iva مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار spss19 و روش تحلیل کوواریانس (mancova) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که روش توانبخشی شناختی بر بهبود انواع توجه دیداری نسبت به روش نوروفیدبک در دانش آموزان دبستانی دارای اختلال کاستی توجه اثربخشی بهتری دارد. نتیجه گیری: روش توانبخشی بکار گرفته شده بر انواع توجه دیداری در مقایسه با روش نوروفیدبک در دانش آموزان دبستانی دارای اختلال کاستی توجه اثربخشی بهتری دارد.

Comparison of the effectiveness of cognitive rehabilitation method with neurofeedback method in students with attention deficit disorder

Aim of the study: Attention deficiency and hyperactivity disorder is the most common disorder in childhood period. This study was carried out with the aim of comparing two types of treatment in different types of visual attention. Research method: It was a quasiexperimental study with pretest and posttest and control group. Fifty elementary school male students were selected as sample from students referred to psychiatric clinics in Karaj city. The sample that was selected using convenient sampling method was grouped randomly into three same groups including two experimental and one control group. Pretest was done on all three groups using IVA test. One of the experimental groups was rehabilitated for 14 sessions using researchermade tool. Another experimental group was treated for 18 sessions using neurofeedback method with Beta protocol. Control group did not receive any interventions. Afterwards, a posttest was done on all three groups using IVA test. Results: Results were analyzed using SPSS 19 software and MANCOVA analysis method. Results of multivariable covariance analysis method showed cognitive rehabilitation method is more efficient than neurofeedback method in improving different types of visual attention in elementary school male students with ADHD. Conclusion: Rehabilitation method used for improving different types of visual attention in elementary school male students with ADHD is more efficient compared with neurofeedback method.