تتبّعی در شرح گیسودراز بر الرساله القشیریه
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
محمدی فشارکی محسن ,شیرانی مریم
|
|
منبع
|
پژوهش هاي ادب عرفاني (گوهر گويا) - 1396 - دوره : 11 - شماره : 1 - صفحه:67 -90
|
|
چکیده
|
الرساله ابوالقاسم قشیری یکی از متون مهم نثر عرفانی، به‌ویژه در زمینه آداب و تعالیم تصوف است. قشیری این کتاب را در فاصله 437 تا 438 هجری قمری به زبان عربی نوشت. این اثر از همان روزگار تالیف، توجه بسیاری را برانگیخت. الرساله دو بار به فارسی ترجمه شد. سید محمد گیسودراز، یکی از عارفان طریقه چشتیه در سده نهم، برای نخستین بار الرساله را شرح و تفسیر کرد. اهمیت شرح گیسودراز در آن است که نویسنده افزون بر شرح، سخنان قشیری و عارفان دیگر را نیز نقد می‌کند؛ به عبارت دیگر، او نه همانند یک مرید یا شارح صرف، بلکه با دیدی انتقادی و منتقدگونه به الرساله می‌نگرد. این پژوهش بر آن است تا با بررسی شرح رساله قشیریه، جنبه‌های انتقادی این شرح را تبیین و ویژگی‌های برجسته زبان گیسودراز را آشکار کند. این ویژگی‌ها می‌تواند نمایانگر نثر سده هشتم و نهم هجری باشد.
|
|
کلیدواژه
|
الرساله القشیریه، گیسودراز، شرح، نقد، ویژگی‌های زبانی
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, ایران, دانشگاه اصفهان, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
maryam0shirani@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|