مردم ‌گرایی و نوع‌ دوستی در عرفان اسلامی و مقایسه آن با روان‌ شناسی مثبت

عرفان اسلامی سرشار از آموزه های اخلاقی و تعالیم الهی است که با پشتوانه ی دین و معنویت در حل مسائل روانی و اخلاقی بشر معاصر می تواند ؛ موثر واقع شود . این مقاله با توجه به خاستگاه مشترک عرفان و روان شناسی مثبت به بررسی رویکردهای روان درمانی و مباحث اجتماعی آن در متون عرفانی پرداخته و نمونه ی عینی و عملی ایده ها و نظریات روان شناسان را با احوال و اقوال عرفا تطبیق داده است. مقایسه ی جنبه های اجتماعی عرفان با فضایل و قابلیّت های اجتماعی روان شناسی مثبت ، کارایی معنویّت را در رسیدن به اهداف روان شناسی مثبت ؛ یعنی شخصیت مثبت اجتماعی ، بهبود روابط اجتماعی و شادمانی پایدار بیان می کند . در واقع این سلسله مباحث بیانگر اجتماعی بودن عرفان اسلامی و تبیین کننده ی دلیل بازگشت روان شناسی به ارزش های الهی و معنوی در درمان بیماری های روانی است که با توجّه به این رویکرد ، می توان از عرفان ناب اسلامی در جهت رسیدن به سلامت روانی و ارتقای سطح زندگی و کمال فکری بشراستفاده کرد .