کتم کرامات؛ علل و مبنای کتم کرامت ازسوی اولیا

از متون بسیار صوفیان می‌توان فهمید کتم کرامات یک سیرة مستمر عرفانی بوده است. اصل در کرامت بر کتم است؛ مگر آنکه ارادة خداوند بر اظهار آن تعلق گیرد. کتم در کرامات، در مقایسه با تحدّی و اظهار در معجزات، پژوهشگر را به‌سوی مبنایی عرفانی سوق می‌دهد که کرامات را از معجزات و نیز دیگر خوارق عادات متمایز می‌کند. در این پژوهش برای رسیدن به این هدف، نخست علل کتم کرامات و آنگاه دو رویکرد متفاوت اولیا به کراماتشان بررسی می‌شود. در کرامات به‌جای شاخصة «تحدّی» و «اظهار»، دو شاخصة «کتم» و «طلب» مطرحشده که به ظاهر متعارض است. سالک باید هم طالب کرامات باشد و هم نسبت‌به آن بی‌توجه و کتوم (رازنگهدار) باشد. تفاوت این دو حکم را باید در تفاوت انواع کرامات حسّی و معنوی و نیز انواع سالک جست. دستاورد این پژوهشْ مبنایی عرفانی در کتم کرامات است که باید آن را حتی در تعریف کرامات نیز دخیل دانست. این رویکرد واقع‌نمایانه به کرامات اولیا بسیار به باورپذیری این پدیده‌های بحث‌برانگیز یاری‌رسان است.