ظرفیت‌های مطلوب متون عرفانی ادبیات کلاسیک فارسی برای ساخت بازی‌های رایانه‌ای

متن عرفانی نوعی از ادبیات مبتنی بر درون‌مایه‌های خاص و عموماً معنوی است که با توجه به غنای ارزشی و اخلاقی، ظرفیت‌های رسانه‌ای مناسبی دارد و می‌توان از آن در ساخت بازی‌های رایانه‌ای پرمخاطب و همسو با گرایش‌های فکری ایرانی بهره‌ برد. با این رویکرد، در ادبیات عرفانیِ رواییِ کلاسیک فارسی، آثاری وجود دارد که به‌دلیل شیوة بیان و با تکیه بر ظرفیت‌های نمادین و بصری می‌توان از آنها برای تولید بازی‌های رایانه‌ای اقتباسی استفاده کرد. بر این اساس، در این پژوهش سعی بر این است که با روشی توصیفی ـ تحلیلی به این پرسش اصلی پاسخ داده شود که چگونه می‌توان از متون عرفانی روایت‌مند مانند سیرالعباد سنایی و آثار مشابه، برای ساخت بازی‌های رایانه‌ای اقتباس کرد و این رویکرد در چه سبک‌ها و قالب‌هایی در این رسانة پُرنفوذ قابلیت اجرا دارد. با این توصیف به نظر می‌رسد با توجه به روایت‌های رمزی، فضاهای ناشناخته و توصیفات شگفت‌انگیز از ساکنان اماکن در این نوع داستان‌ها، امکان ساخت بازی‌های رایانه‌ای سبک ماجراجویی ـ معمایی، به روش اقتباس آزاد و با محوریت خلق انواع چالش‌های ذهنی، از این متون در دسترس است؛ همچنین با تمرکز بر تعدد فضاها و وجود انواع موجودات عجیب و تنوع بصری آنها، ظرفیت خلق بازی‌هایی در سبک رزمی ـ مبارزه‌ای با تغییر کارکرد این موجودات و قهرمانان، از صورت منفعل و صرفاً ناظر، به دشمنان فعال و جنگجویانی جذاب، وجود خواهد داشت.