درک گام‌به‌گام فرایند ادراک در مکاشفه

یکی از مباحث بسیار مهم و درخور توجه در عالم عرفان، شیوه متفاوت آن نسبت‌به عالم علم و فلسفه در کسب معرفت و یقین است. درحقیقت بهره‌گیری از مکاشفه، واقعه، شهود و به‌طور کلی تجربه‌های عرفانی و شیوه شهودی در کسب معرفت یکی از بنیادی‌ترین مسائل در مطالعات عرفانی است. برای درک بهتر ماهیت مکاشفات، پیش از هر چیز باید شیوه ادراک اینگونه تجربه‌ها کشف شود. بررسی دقیق موضوع ادراک بشری و به‌ویژه ادراکات عرفانی، مانند مکاشفه، نیازمند مجالی برای بررسی تاریخ ادراک در فلسفه و عرفان از زمان افلاطون تا امروز است. رویارویی آرای صوفیه و فلاسفه و اندیشمندان نشان می‌دهد شخص عارف با مجاهده و ریاضت و ذکر، زمینه تحقق تجربه مکاشفه را در عالمی میانجی با نام «مثال» فراهم می‌کند. عضو ادراک اینگونه تجربیات «قلب» عارف است که با کسب بصیرت و استفاده از قوه‌ای به نام «تخیل فعال» و با به‌کارگیری نیروی «همت» امکان تجربه‌کردن مکاشفه را برای عارف فراهم می‌‌کند.