نقد شبهات باستان‌شناختی درباره آیات قرآن کریم (با تاکید بر آیه 76 سوره حجر)

در سال‌های اخیر، برخی از نویسندگان دگراندیش با پیش‌فرض‌های نادرست، به ارائه سوالاتی انتقادی و شبهاتی نوین پیرامون برخی آیات قرآنی پرداخته‌اند. تحلیل این شبهات و پاسخگویی به پاره‌ای از آنها که در ضمنِ آیات «اِنَّها لَبِسَبِیلٍ مُقِیمٍ* اِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً لِلْمُوْمِنِینَ» (حجر: 76-77) مطرح ‌شده، امکان فهم صحیح آیات مزبور را نیز در آوردگاه تفسیری به ارمغان می‌آورد. بااین‌همه، این مقاله با اتخاذ رویکرد تحلیلی-انتقادی، ضمن جداسازی ابعاد شبهات مستشکل به دو بخش کلی، پاسخ‌های هر بخش را در عناوین «مبنا بودن ترجمه آیات نه نص آن»، «بی‌دقتی در ارجاع متعلق ضمیر «ها» در «انّها»، «تعمیم عبرت‌آموزان و متعلق عبرت‌گیری»، «کشف آثار و بقایای قوم لوط»، «منحصر نبودن معرفت انسانی به شناخت تجربی»، «عدم تلازم معاصرت عبرت‌آموزی با مشاهده عذاب‌ها»، «تناقض درونی ادعاهای مطرح‌شده»، «توجه به توحید افعالی»، «اینکه عذاب الهی تسویه‌حساب شخصی نیست»، «نبود دلایل کافی در جداسازی مردمان قوم لوط»، «تنوع و گونه‌گونی عذاب‌ها» و «علت عذاب شدن نیکان جامعه» ارائه کرده است.

critique of the archaeological misconceptions about the verses of the holy qur’an(with an emphasis on verse 76, sūrat al-ḥijr)

in recent years, some heterodox writers have presented critical questions and new misconceptions about some qur’anic verses with incorrect assumptions. analyzing these misconception and answering some of them, which are raised in the verses ﴾indeed it is on a standing road * and there is indeed a sign in that for the faithful﴿ (al-ḥijr: 76-77), also provides the possibility of correct understanding of the said verses in the realm of interpretation. however, this article, by adopting an analytical-critical approach, while separating the dimensions of the established misconceptions into two general parts, has presented the answers of each part under the headings: the translation of the verses and not its text as being the basis, carelessness in the reference of the object (muta‘allaq) of the pronoun hā in innahā , the generalization of lesson-learners and the object of lesson-learning, discovering the works and remains of the folk of lot, human knowledge as not being limited to empirical knowledge, the lack of contemporaneity of lesson-learning with the observation of punishments, internal contradiction of the claims made, attention to unity of divine actions, that divine punishment is not a personal settlement, lack of sufficient reasons to separate the folk of lot, the diversity and variety of punishments and the reason for the punishment of the good people of the society.