تفسیر آیه 29 سوره دخان با رویکرد حقیقت انگاری زبان آیه

آیه 29 سوره دخان از نفی گریه آسمان و زمین بر مرگ فرعون و یارانش سخن می‌راند. مفسران در تفسیر این آیه غالباً معنایی مجازی ارائه کرده‌اند. در این نوشتار آرای تفسیری مفسران به روش توصیفی-تحلیلی مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد و این نتیجه حاصل می‌شود که برای فهم صحیح از آیه، بایستی معنای حقیقی بکاء سماوات و ارض مبتنی بر ذوشعور بودن آنها مورد توجه قرار گیرد. در نهایت می‌توان مراد از نفی گریه آسمان و زمین را به‌معنای ادراک عدم ایمان فرعون و یارانش و ادراک بی‌اهمیت بودن مرگ ایشان توسط سماوات و ارض در نظر گرفت که موجب هیچ گونه تاثیر و تاثر درونی در آسمان و زمین نمی‌شود.

the approach of language verisimilitude in the interpretation of verse 29 of sūrat al-dukhān

verse 29 of sūrat al-dukhan talks about the denial of the weeping of heaven and earth over the death of pharaoh and his companions. interpreters have often presented a figurative meaning in the interpretation of this verse. in this article, the interpretative opinions of the interpreters are critically analyzed in a descriptive-analytical way, and the conclusion is drawn that for a correct understanding of the verse, the true meaning of the weeping of the heavens and the earth based on their intelligence should be taken into consideration. ultimately, the meaning of the negation of the weeping of the heavens and the earth can be considered as perceiving the lack of faith of pharaoh and his companions and understanding the insignificance of their death by the heavens and the earth, which does not cause any internal influence and effect in the heavens and the earth.