بررسی اثر عقد ضمان بر روابط طرفین با رویکردی نوین

همواره در روابط حقوقی بین بستانکار و بدهکار این بیم و نگرانی وجود داشته که آیا بدهکار طبق سررسید، به تادیه دین خود خواهد پرداخت یا خیر؟ از این رو نهادهایی با نقش تضمین دهنده به بستانکار شکل گرفت که از آن میان می توان به ضمان عقدی اشاره نمود. عقد ضمان که از عقود تبعی‌ است و به دنبال وقوع دین، محقق می شود، عقدی ‌است که شخصی بری الذمه، مالی ‌را که بر ذمه دیگری ‌است، به عهده می‌گیرد. در این نوشتار سعی بر آن شده است تا پس از بررسی آرا اندیشمندان فقه و حقوق پیرامون ناقل ذمه بودن یا ضم ذمه به ذمه بودن اثر ضمان عقدی، نظریه مختار(تضامن طولی) را که به نظر می رسد با نیازها و مسایل رو به رشد زندگی اجتماعی اقتصادی تطابق بیشتری دارد ارایه داده و سپس پیرامون آن به شرح و توضیح استدلالات پرداخته شود.