بازجست جایگاه حقوق زن در فقه امامیه و حقوق موضوعه ایران در مقایسه با سند 2030

سالهاست جوامع بین المللی به دلیل مشکلات ورخدادهای فاجعه آمیز درحق زنان، به چاره اندیشی روی آورده که حاصل آن اسنادی است که باهدف گذرازبحرانهای فراروی بشر و رسیدن به توسعه پایداروبه نوعی دگرگون ساختن جهان ما، تدوین شده است. با این رویکرد درسال 2015 سند 2030ارائه شد. این سنددارای17هدف کلی ست که هدف از انجام این پژوهش، بررسی اهداف چهارم، پنجم وهشتم بامحوریت حقوق زنان ازجمله تضمین حق آموزش برابر،دستیابی به تساوی جنسیتی واشتغال می پردازد. باتوجه به این که پیوستن به این اسنادوپذیرش آنهادرصحنه های بین المللی آثاروتبعاتی برای کشورهای عضو به دنبال خواهدداشت، پژوهش حاضر وضعیت اهداف ذکرشده را درفقه وحقوق اسلامی با روش توصیفی و تحلیلی مورد واکاوی قرارداده وضمن بررسی حقوق زنان مشخص نمودیم در دین مبین اسلام حقوق یاد شده به عنوان حقوق مسلم لحاظ گردیده وقانون گذاران کشورنیز بر همین اساس به وضع قوانین پرداخته اند. وبامداقه دریافتیم که نه تنها معایب پنهان اسناد بین المللی رانداشته بلکه به اشکال مختلف حقوق زنان جامعه را به رسمیت شناخته است.هرچند در اجرای قوانین با چالشهایی مواجه هستیم. وبابررسی به این نتیجه می رسیم که با وجود قوانین فقهی و حقوقی کشورنیاز به اسنادی که بدون توجه به ساختار فرهنگی، دینی، سیاسی واجتماعی کشورهاازجمله کشورما تدوین شده اند، نیست.

investigating the status of women's rights in imamiyyah jurisprudence and iranian statutory law in comparison with the 2030 agenda

for years, international communities have been addressing the catastrophic events affecting women, resulting in the creation of documents to overcome crises and achieve sustainable development. in this context, the 2030 agenda was introduced in 2015. this agenda consists of 17 goals, and this study focuses on goals 4, 5, and 8, which centre on women's rights, including ensuring equal education, achieving gender equality, and employment. considering the implications of joining and accepting these international documents for member countries, this research examines the status of the mentioned goals in islamic jurisprudence and iranian law through a descriptive and analytical approach. we found that these rights are acknowledged as fundamental in islam, and lawmakers have accordingly legislated. our analysis shows that unlike the hidden drawbacks of international documents, islamic and iranian laws recognize women's rights in various forms. however, there are challenges in implementing these laws. we conclude that with existing religious and legal frameworks, there is no need for documents that are drafted without considering the cultural, religious, political, and social structures of countries, including our own.