تاملی بر چالش‌های شهادت در نظام دادرسی ایران

اگرچه قانون‌گذار با حذف ماده 1309 قانون مدنی، قدرت اثباتی شهادت را نامحدود کرده و بدین دلیل، امروزه هر دعوایی را می‌توان با شهادت اثبات نمود، لکن شهادت هم از حیث اعتبار نتیجه، به جهت ضعف قوای مختلف اشخاص در درک وقایع، اعم از قوه بینایی، شنوایی و حافظه و تاثیر عوامل بیرونی بر شاهد؛ مانند تطمیع، تهدید، رسانه‌ها و غیره محل تردید است و هم از حیث احراز شرایط با موانعی مواجه می‌باشد؛ شرایطی مانند عدالت، ایمان و غیره که احراز آن‌ها بس دشوار است. به همین جهت بوده که قانون‌گذار در ماده 241 قانون آیین دادرسی مدنی، تشخیص ارزش و تاثیر شهادت را در اختیار دادگاه‌ها قرار داده تا حتی زمانی که ظاهراً شرایط شاهد و شهادت جمع است، به جهاتی که گفته شد بتواند به آن ترتیب اثر ندهد. آن‌چه در این نوشتار می‌آید بررسی همین موانع، مشکلات و چالش‌هایی است که شهادت با آن مواجه می‌باشد.

A Reflection on the Challenges of Martyrdom in Iranian Judicial System

Although the legislature, by deleting Article 1309 of the Civil Code, has limited the probative power of testimony, and for this reason, today any claim can be proved by testimony, but testimony in terms of validity of the result, due to the weakness of different powers in understanding events, including power of sight, hearing and memory and the effects of external factors on testimony such as bribery, threats, media, etc. are questionable and also face obstacles in terms of qualifying; conditions such as justice, faith, etc., which are very difficult to prove. That is the reason why the legislator in Article 241 of the Code of Civil Procedure has provided the courts with the recognition of the value and effects of testimony so that even when the conditions of testimony and testimony are apparently combined, it can not affect it in the ways stated. What emerges in this article is an examination of the same obstacles, problems, and challenges that testimony faces.