سیری در ادله نقلی صدرالمتالهین بر وحدت شخصی وجود

یکی از مهم ترین مسایل مطرح در فلسفه، بحث درباره وحدت و کثرت وجود است. از قول به تباین موجودات تا قول به وحدت شخصی وجود، دیدگاه هایی اند که در میان فیلسوفان طرف دارانی دارند. نظریه وحدت وجود ـ که تباری عرفانی دارد ـ در حکمت متعالیه صدرایی جایگاهی مهم را به خود اختصاص داده است. با این حال، این نظریه بدیهی نبوده، نیازمند اثبات است. صدرالمتالهین می کوشد با اقامه چند برهان این نظریه را اثبات، و در مباحث گوناگون فلسفی از آن استفاده کند. وی، در کنار براهین فلسفی، شواهد نقلی پرشماری نیز برای نشان دادن درستی این نظریه ارایه کرده است. این مقاله، مروری است بر آیات و روایاتی که صدرالمتالهین برای وحدت وجود و لوازمِ آن به آنها استشهاد می کند. مجموعه این شواهد را می توان در پنج دسته جای داد. بالطبع، شاهد بودن این دسته از آیات و روایات بر مدعا، در صورتی مقبول است که بر استظهار وحدت وجود از این متون، هیچ خدشه ای وارد نباشد.